Edward Calvin Kendall Amerikaanse chemicus
Edward Calvin Kendall Amerikaanse chemicus
Anonim

Edward Calvin Kendall, (geboren op 8 maart 1886, South Norwalk, Conn., VS, overleden op 4 mei 1972, Princeton, NJ), Amerikaanse chemicus die samen met Philip S. Hench en Tadeus Reichstein de Nobelprijs voor fysiologie of geneeskunde won in 1950 voor onderzoek naar de structuur en biologische effecten van bijnierschorshormonen.

Quiz

Beroemde Amerikaanse gezichten: feit of fictie?

Theodore Roosevelt inspireerde de teddybeer.

Kendall studeerde af aan de Columbia University (Ph.D. 1910) en trad in 1914 toe tot de staf van de Mayo Foundation, Rochester, Minn. Zijn vroege onderzoek betrof de isolatie van het actieve bestanddeel (thyroxine) van het schildklierhormoon. Hij kristalliseerde en stelde ook de chemische aard van glutathion vast, een stof die belangrijk is voor biologische oxidatiereductie-reacties.

Kendall's belangrijkste onderzoek was echter de isolatie van de bijnierschors van het steroïde hormoon cortison (dat hij oorspronkelijk verbinding E noemde; 1935). Met Hench paste hij met succes het hormoon toe bij de behandeling van reumatoïde artritis (1948). Kendall en Hench ontvingen, samen met Reichstein uit Zwitserland, in 1950 een Nobelprijs en Kendall stopte met zijn functie als hoofd van de afdeling biochemie van de Mayo Foundation in 1951. Kendall trad daar ook op als hoofd van het biochemielaboratorium daar van 1945 tot 1951, en hij was later gasthoogleraar scheikunde aan de Princeton University.