Alec Baldwin | Change from childhood to 2018 (Mei 2024)
Alec Baldwin, voluit Alexander Rae Baldwin III, (geboren op 3 april 1958, Massapequa, New York, VS), Amerikaanse veelzijdige acteur die vooral bekend stond om zijn vertolking van schurkenstaten.
Quiz
Star Trekking
In welke film verscheen Rex Harrison niet?
Het vroege leven en carrière
Baldwin was de tweede van zes kinderen en zijn drie broers - Stephen, William en Daniel - hadden ook een acteercarrière. Aanvankelijk geïnteresseerd in rechten, schreef hij zich in 1976 in aan de George Washington University, maar later stapte hij over naar New York University (BFA, 1994) om drama te studeren. Tijdens zijn studie kreeg hij een rol (1980-1982) in de soap The Doctors. Baldwin verscheen later in verschillende andere televisieprojecten voordat hij zich aansloot bij (1984-85) de cast van Knots Landing, een populair nachtelijk drama. Gedurende deze tijd acteerde hij ook op het podium en maakte zijn Broadway-debuut in de 1986-productie van Loot.
Stardom: Beetlejuice, The Hunt for Red October en The Aviator
In 1987 verscheen Baldwin in zijn eerste speelfilm, Forever, Lulu. Het jaar daarop speelde hij als een geest in Tim Burton's Beetlejuice, een komedie die een kritisch en commercieel succes was. Na opmerkelijke bijrollen in Working Girl (1988) en Married to the Mob (1988), werd Baldwin gecast als CIA-agent Jack Ryan in The Hunt for Red October (1990), een bewerking van Tom Clancy's populaire thriller. De film was een kaskraker en Baldwin werd een grote ster. In 1990 maakte hij ook de eerste van zijn talrijke gastoptredens op de tv-sketch comedy Saturday Night Live (SNL). Het volgende jaar verscheen hij tegenover Kim Basinger in The Marrying Man; het paar trouwde in 1993.
Baldwin bleef optreden op het podium en in 1991 ontving hij een Obie Award voor zijn optreden in Prelude to a Kiss; later speelde hij in de filmversie (1992). Hij koos er controversieel voor om de rol van Jack Ryan in Patriot Games niet opnieuw te spelen en verscheen in plaats daarvan als Stanley Kowalski in een heropleving van Tennessee Williams 'A Streetcar Named Desire in 1992; hij ontving een Tony Award-nominatie voor de voorstelling. In 1992 portretteerde Baldwin een harteloze verkoopmotivator in de verfilming van David Mamets toneelstuk Glengarry Glen Ross.
Na een wending als ijdele chirurg die mogelijk een moordenaar was in Malice (1993), verscheen Baldwin in een reeks weinig geziene films, waaronder het burgerrechtendrama Ghosts of Mississippi (1996); The Edge (1997), een avonturenthriller geschreven door Mamet; en Mercury Rising (1998), waarin hij speelde tegenover Bruce Willis. In 2004 ontving Baldwin een Academy Award-nominatie voor zijn prestaties als casino-eigenaar in de duistere komedie The Cooler (2003). Later dat jaar had hij een bijrol in Martin Scorsese's The Aviator, een biopic over Howard Hughes.
30 Rock-, SNL- en latere films
Baldwin beleefde iets van een opleving van zijn carrière toen hij begon op te treden als de arrogante maar charismatische televisiemanager Jack Donaghy in de tv-sitcom 30 Rock (2006-2013). De veelgeprezen serie, gemaakt en geschreven door Tina Fey, toonde de komische vaardigheden van Baldwin, en hij won Emmy Awards in 2008 en 2009. Zijn volgende filmcredits waren onder meer Scorsese's The Departed (2006); It's Complicated (2009), een komedie waarin hij speelde als een man die een affaire had met zijn ex-vrouw (gespeeld door Meryl Streep); en Woody Allen's To Rome with Love (2012) en Blue Jasmine (2013). In Still Alice (2014) portretteerde hij de echtgenoot van een vrouw (Julianne Moore) die bezwijkt aan de vroege ziekte van Alzheimer. Zijn latere filmcredits omvatten Concussion (2015), over hoofdletsel bij voetbal; Spike Lee's BlacKkKlansman (2018), een satire over een zwarte politieagent die in de jaren zeventig een Ku Klux Klan-hoofdstuk infiltreerde; en Motherless Brooklyn (2019), een misdaaddrama gebaseerd op de roman van Jonathan Lethem. Baldwin leende ook zijn stem aan animatiefilms als The Boss Baby (2017) en Arctic Dogs (2019).
Naast zijn filmwerk heeft Baldwin (samen met Steve Martin) de uitreiking van de Academy Awards 2010 gehouden. In 2013 keerde hij terug naar Broadway in het psychologische drama Orphans. Baldwin bleef regelmatig op SNL verschijnen en hij kreeg bijzondere aandacht - evenals een Emmy Award (2017) - voor zijn imitaties van Donald Trump, de Republikeinse kandidaat en uiteindelijke winnaar van de Amerikaanse presidentiële race van 2016. Baldwin schreef later (met Kurt Andersen) de parodie You Can't Spell America Without Me: The Really Tremendous Inside Story of My Fantastic First Year als president Donald J.Trump (2017).
Persoonlijk leven, activisme en ander werk
Terwijl Baldwin veel aandacht kreeg voor zijn acteerwerk, was zijn persoonlijke leven vaak voer voor de roddelbladen. In 2002 eindigde zijn tumultueuze huwelijk met Basinger in een scheiding, en de twee voerden een bittere en zeer openbare voogdijstrijd over hun dochter; de ervaring inspireerde het boek A Promise to Our yourself: A Journey Through Fatherhood and Divorce (2008), dat hij samen met Mark Tabb schreef. Daarnaast was de uitgesproken en soms strijder Baldwin betrokken bij een aantal confrontaties met paparazzi en anderen. Hij oogstte ook de pers vanwege zijn betrokkenheid bij verschillende liberale doelen en filantropieën. Gepassioneerd door klassieke muziek was hij actief in het New York Philharmonic en in 2009 werd hij de officiële aankondiger van de wekelijkse radio-uitzendingen. Begin 2011 organiseerde hij een podcast, Hier is het ding, waarop hij artiesten, entertainers en andere opmerkelijke figuren interviewde. In oktober 2013 debuteerde de wekelijkse talkshow Up Late met Alec Baldwin op de kabeltelevisiekanaal MSNBC. Na slechts vijf afleveringen werd Baldwin echter geschorst omdat hij een paparazzo een homofobe smet noemde. Kort daarna eindigde de show. In 2018 organiseerde hij een wekelijkse talkshow, The Alec Baldwin Show, die werd uitgezonden op ABC. De memoires Toch verscheen in 2017.
