Luchtafweergeschut
Luchtafweergeschut

Israeli Missile Defense (Mei 2024)

Israeli Missile Defense (Mei 2024)
Anonim

Luchtafweerkanon, artilleriestuk dat vanaf de grond of het schip wordt afgevuurd ter verdediging tegen luchtaanvallen. De ontwikkeling van luchtafweerwapens begon al in 1910, toen het vliegtuig voor het eerst een effectief wapen werd. In de Eerste Wereldoorlog werden veldartillerie-stukken tot ongeveer 90 mm (3,5 inch) in kaliber omgezet in luchtafweergeschut door bevestigingen waardoor ze bijna verticaal konden vuren. De richtmethoden waren echter ontoereikend en in de interbellum-decennia werd grote vooruitgang geboekt bij de ontwikkeling van afstandsmeters, zoeklichten, tijdontstekingen en schietmechanismen om artilleriestukken te helpen de snel bewegende doelen van vliegtuigen te raken.

In de Tweede Wereldoorlog werden snelvurende en automatische luchtafweerkanonnen geïntroduceerd, werd radar toegepast op het volgen van doelen en ontploften kleine radiogolf-naderingsontstekingen de munitie toen deze het doel naderde. Tegen duikbommenwerpers en low-level aanvalsvliegtuigen werd een 40 mm (1,5 inch) kanon, voor het eerst geproduceerd door de firma Bofors in Zweden, veel gebruikt door de Britse en Amerikaanse strijdkrachten. Het vuurde projectielen van 2 pond (0,9 kilogram) af tot een hoogte van 2 mijl (3,2 km) met 120 toeren per minuut. De Sovjets baseerden hun wapen van 37 millimeter op dit pistool. Zwaardere luchtafweerkanonnen, tot 120 mm, werden ingezet tegen hoogvliegende bommenwerpers. De meest effectieve hiervan was de Duitse Fliegerabwehrkanone van 88 millimeter; de afkorting, luchtafweergeschut, werd een universele term voor luchtafweergeschut.

In 1953 introduceerde het Amerikaanse leger de Skysweeper, een automatisch kanon van 75 millimeter dat 45 granaten per minuut afvuurt, gericht en afgevuurd door zijn eigen radarcomputersysteem. Met de introductie van geleide grond-lucht raketten in de jaren 50 en 60, werden zware luchtafweerkanonnen zoals deze uitgefaseerd, hoewel radargestuurde automatische kanonnen van 20 tot 40 mm een ​​verdediging bleven bieden tegen laagvliegende vliegtuigen en helikopters.