Operatieve verwijdering van de onderkaak speekselklier - uitleg over de aandoening en behandeling (Mei 2024)
Atelectasis, afgeleid van de Griekse woorden atelēs en ektasis, wat letterlijk 'onvolledige uitzetting' betekent met betrekking tot de longen. De term atelectasis kan ook worden gebruikt om de ineenstorting van een eerder opgeblazen long, gedeeltelijk of volledig, te beschrijven vanwege specifieke ademhalingsstoornissen. Er zijn drie hoofdtypen atelectase: klevend, samendrukkend en obstructief.
Adhesieve atelectasis wordt gezien bij premature zuigelingen die niet spontaan kunnen ademen en bij sommige zuigelingen na slechts enkele dagen ademhalingsmoeilijkheden te hebben ontwikkeld; hun longen vertonen gebieden waar de longblaasjes of luchtzakjes niet met lucht worden uitgezet. Deze zuigelingen lijden gewoonlijk aan een aandoening die het respiratory distress syndrome wordt genoemd, waarbij de oppervlaktespanning in de longblaasjes wordt veranderd, zodat de longblaasjes voortdurend ineenzakken. Dit wordt meestal veroorzaakt doordat er geen oppervlakte-actief materiaal (oppervlakteactieve stof) in de longen wordt ontwikkeld. Behandeling voor zuigelingen met dit syndroom omvat vervangingstherapie met oppervlakteactieve stof.
Compressieve atelectase wordt veroorzaakt door een externe druk op de longen die de lucht verdrijft. Het samenvouwen is voltooid als de kracht uniform is of gedeeltelijk wanneer de kracht gelokaliseerd is. Lokale druk kan het gevolg zijn van tumorgroei, een vergroot hart of verhoging van het diafragma. De kanalen en bronchiën die naar de longblaasjes leiden, worden samengedrukt door de druk erop.
Obstructieve atelectase kan worden veroorzaakt door vreemde voorwerpen die zich in een van de belangrijkste bronchiale doorgangen bevinden, waardoor lucht die in de longblaasjes is opgesloten, langzaam door het bloed wordt opgenomen. Het kan ook voorkomen als complicatie van een buikoperatie. De luchtkanalen in de longen scheiden normaal gesproken een slijmvlies af om stof, roet en bacteriële cellen op te vangen, die vaak binnenkomen via ingeademde lucht. Wanneer een persoon een operatie ondergaat, stimuleert het verdovingsmiddel een toename van bronchiale afscheidingen. Over het algemeen kunnen deze afscheidingen, als ze te overvloedig worden, uit de bronchiën worden geduwd door hoesten of sterke uitademing van lucht. Na een buikoperatie wordt de ademhaling over het algemeen oppervlakkiger vanwege de scherpe pijn die wordt veroorzaakt door de ademhalingsbewegingen en kunnen de spieren onder de longen verzwakken. Er kunnen slijmproppen ontstaan die atelectase veroorzaken. Andere oorzaken van obstructie zijn onder meer tumoren of infectie.
De symptomen bij extreme atelectase zijn onder meer een laag zuurstofgehalte in het bloed, dat zich manifesteert als een blauwachtige tint op de huid, het ontbreken van ademhalingsbewegingen aan de betreffende kant, verplaatsing van het hart naar de aangedane zijde en consolidatie van de longen in een kleinere massa. Als een long gedurende lange tijd ingeklapt blijft, wordt het ademhalingsweefsel vervangen door vezelig littekenweefsel en kan de ademhalingsfunctie niet worden hersteld.
Behandeling voor obstructieve en compressieve atelectase is gericht op het verwijderen van obstructies of compressiekrachten.
