Boris Karloff Britse acteur

Boris Karloff, oorspronkelijke naam William Henry Pratt, (geboren 23 november 1887, Londen, Engeland - stierf 2 februari 1969, Midhurst, West Sussex), Engelse acteur die internationaal beroemd werd vanwege zijn sympathieke en huiveringwekkende vertolking van het monster in de klassieker horrorfilm Frankenstein (1931).

Quiz

Een studie van componisten

Welke van deze was een beroemde Engelse madrigaalcomponist?

Karloff, de jongste van negen kinderen van Edward en Eliza Pratt, slaagde opzettelijk niet voor een consulair dienstexamen om een ​​acteercarrière na te streven. Hij zeilde in 1909 naar Canada en het jaar daarop voegde hij zich bij een rondreizend theatergezelschap. Als extraatje voor films en als toneelspeler uit 1918 speelde hij kleine rollen in stomme films totdat hij erkenning kreeg voor zijn vertolking van een veroordeelde-gedode moordenaar - een rol die hij in 1930 op Broadway had gespeeld - in de geluidsfilm Het wetboek van strafrecht (1931). Toen Bela Lugosi de rol van het monster afwees in de bewerking van Mary Shelley's Frankenstein, een van de eerste belangrijke horrorfilms van Universal Pictures, werd Karloff ingehuurd door Universal Pictures. De film was een sensatie en Karloffs tedere, sympathieke optreden kreeg zoveel lovende kritieken dat hij een nachtelijke sensatie werd. Toen de acteur speelde in een reeks angstaanjagende films zoals The Old Dark House (1932) en The Mummy (1932), werd de naam 'Karloff' synoniem voor horror en het macabere; voor een paar Universal-films uit die periode werd hij alleen gefactureerd door zijn achternaam. Hij herhaalde de rol van het monster van Frankenstein tweemaal in de hoog aangeschreven sequels Bride of Frankenstein (1935) en Son of Frankenstein (1939), en werkte samen met collega-horrorster Lugosi voor verschillende films, waaronder The Black Cat (1934), The Raven (1935) en The Body Snatcher (1945). Karloff scoorde ook een groot succes op Broadway in de komedie Arsenic and Old Lace (1941) en trad in de jaren veertig regelmatig op de radio op in huiveringwekkende programma's als Lights Out en Inner Sanctum.

• 

• 

Karloff bleef de rest van zijn carrière acteren in het horrorgenre, hoewel hij andere rollen op zich nam, waaronder die van Mr. Wong in een detectiveserie van Monogram Studios uit de jaren dertig en veertig en die van een Indiase chef in Cecil B. DeMille's Unconquered (1947). Meer typisch speelde hij gekke doktoren en wetenschappers, zoals in Black Friday (1940) en House of Frankenstein (1944). Hij had ook nog een podiumsucces in 1950, als Captain Hook in de Broadway-revival van Peter Pan.

De populariteit van horrorfilms nam in de jaren veertig af en Karloff begon al in 1949 op televisie te werken. Hij speelde gastrollen in vele anthologieshows en organiseerde verschillende eigen shows, waaronder de populaire Thriller (1960–62). Zijn bekendste tv-optreden was in de geanimeerde special How the Grinch Stole Christmas (1966), waarvoor hij de stemmen van zowel de Grinch als de verteller verzorgde. Later won hij een Grammy Award voor zijn audio-opname van het verhaal van Dr. Seuss.

Toen in de jaren zestig het horrorgenre weer begon op te duiken, bloeide Karloffs carrière opnieuw op. Films zoals The Raven (1963), The Comedy of Terrors (1963) en Die, Monster, Die! (1965) introduceerde de zeventigjarige Karloff bij een nieuwe generatie filmfans. Hoewel hij ziek was en constant pijn had, maakte hij een gedenkwaardige en waardige verschijning als een ouder wordende horrorster in Peter Bogdanovichs eerste film, Targets (1968). Hierin bewees Karloff, zoals in de meeste van zijn films, met zijn zachte stem en zachte houding dat horror het meest effectief werd overgebracht via understatement en stille waardigheid.