Bremsstrahlung, (Duits: "remstraling"), elektromagnetische straling veroorzaakt door een plotselinge vertraging of afbuiging van geladen deeltjes (vooral elektronen) die door materie passeren in de buurt van de sterke elektrische velden van atoomkernen. Bremsstrahlung houdt bijvoorbeeld rekening met continue röntgenspectra - dat wil zeggen, dat onderdeel van röntgenstralen waarvan de energie een heel bereik beslaat, van een maximale waarde naar beneden tot lagere waarden. Bij het genereren van bremsstrahlung worden sommige elektronen die op een metalen doel in een röntgenbuis zijn gestraald, tot stilstand gebracht door een frontale botsing met een kern en daardoor wordt al hun bewegingsenergie in één keer omgezet in straling van maximale energie. Andere elektronen van dezelfde invallende bundel komen tot rust nadat ze vele malen zijn afgebogen door de positief geladen kernen. Elke afbuiging geeft aanleiding tot een puls van elektromagnetische energie, of foton, van minder dan de maximale energie.
Bremsstrahlung is een van de processen waardoor kosmische straling een deel van hun energie in de atmosfeer van de aarde verspreidt. Zonneröntgenstralen worden toegeschreven aan bremsstrahlung die wordt gegenereerd door snelle elektronen die door de materie gaan in het deel van de atmosfeer van de zon dat de chromosfeer wordt genoemd.
Interne bremsstrahlung ontstaat in het radioactieve desintegratieproces van bèta-verval, dat bestaat uit de productie en emissie van elektronen (of positronen, positieve elektronen) door onstabiele atoomkernen of de vangst door kernen van een van hun eigen baanelektronen. Deze elektronen, afgebogen in de buurt van hun eigen geassocieerde kernen, zenden interne bremsstrahlung uit.
