Ethelda Bleibtrey, (geboren 27 februari 1902, Waterford, NY, VS - stierf 6 mei 1978, West Palm Beach, Florida), Amerikaanse zwemmer die een verlammende ziekte overwon en drie gouden medailles won op de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen.
Quiz
Geschiedenisles: feit of fictie?
Inheemse Amerikaanse mensen begroeven eigenlijk bijlen bij het sluiten van vrede.
Bleibtrey begon te zwemmen als therapie om de effecten van polio tegen te gaan. Omdat ze in 1919 zonder kousen zwom, kreeg ze een oproep voor 'naaktzwemmen'; de daaropvolgende publieke steun voor Bleibtrey leidde tot het stopzetten van kousen als een conventioneel element in dameszwemkleding. Tegen de Olympische Spelen van 1920 hield ze het wereldrecord in de rugslag. Omdat de Olympische Spelen geen rugslag hadden voor vrouwen, deed ze dat jaar mee aan de enige drie wedstrijden die open stonden voor vrouwen. Ondanks dat ze onder moeilijke omstandigheden moest concurreren in een getijdenmonding, vestigde ze een wereldrecord voor de 100 meter vrije slag in de derde voorronde en vestigde vervolgens een nieuw wereldrecord van 1 min. 13,6 sec in de laatste race. Ze zette een ander wereldrecord neer (4 min 34 sec) in de 300 meter vrije slag. Haar derde gouden medaille kwam in de 4 × 100 meter estafette, die het Amerikaanse team won in 5 min 11,6 sec.
Bleibtrey won elk nationaal Amerikaans zwemkampioenschap van 50 meter tot lange afstand (drie mijl) en verloor nooit een race tijdens haar amateurcarrière. In 1922 werd ze professioneel. Ze werd in 1925 gecrediteerd voor het redden van een vrouw en haar twee zonen in Narragansett Bay, RI. Drie jaar later werd ze gearresteerd omdat ze in het Central Park-reservoir had gezwommen terwijl ze demonstreerde voor meer openbare zwemfaciliteiten in New York City. Ze bracht een groot deel van haar leven door met zwemmen aan gehandicapte kinderen.
