Gezondheid gaat gebukt onder het beleid: in gesprek met Marije Berkelaar | #2.29 (Mei 2024)
Forward forwarding, de praktijk van grootmachten - met name de Verenigde Staten - van het vestigen van een blijvende militaire aanwezigheid in het buitenland als middel om kracht uit te stralen en nationale belangen te behartigen.
De term forward basing verwijst naar de uitrusting, de strijdkrachten en de aanhoudende militaire faciliteiten die in vredestijd in het buitenland zijn gestationeerd of op zee zijn ingezet. Een meer algemene term, voorwaartse aanwezigheid, omvat niet-strijdbare overzeese militaire activiteiten zoals toegangsovereenkomsten, buitenlandse militaire bijstand, gezamenlijke trainingsoefeningen en het delen van inlichtingen. Een zichtbare overzeese militaire aanwezigheid is bedoeld om nationale macht te projecteren, potentiële tegenstanders af te schrikken en potentieel volatiele regio's te stabiliseren. Forward basing ondersteunt ook de defensiebeleidsdoelstellingen van een bepaalde supermacht door de militaire concurrentie in een bepaalde invloedssfeer te ontmoedigen.
Forward-basing vervult zowel logistieke behoeften als bredere strategische doelstellingen. De aanwezigheid van militairen en uitrusting in belangrijke geografische regio's zorgt voor een snelle reactie in geval van een conflict, mocht de afschrikking mislukken. De positionering van militaire middelen in het buitenland verkort de tijd die nodig is om uitrusting en troepen naar een conflictgebied te transporteren aanzienlijk. Door vooruit te baseren, kunnen commandanten snel bewegen en de militaire macht concentreren in verre uithoeken van de wereld.
Een naar voren geplaatste militaire aanwezigheid in vredestijd is een van de bepalende kenmerken van een wereldwijde supermacht. Op het hoogtepunt van het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw had het Britse rijk een systeem van garnizoenen en kolenstations over de hele wereld. Na de Tweede Wereldoorlog ontmantelden de Verenigde Staten veel van hun oorlogsbases, maar behielden een belangrijke militaire aanwezigheid in Europa en Azië in een poging de Sovjet-Unie te beheersen. Het einde van de Koude Oorlog bracht meer herstructurering teweeg, aangezien Rusland zijn regionale invloed probeerde te behouden door basisovereenkomsten te sluiten met voormalige Sovjetrepublieken.
After the September 11, 2001, terrorist attacks, the U.S. Department of Defense embarked on a global posture-realignment process that focused less on a large overseas concentration of U.S. troops and matériel and more on rapid deployment into areas that may be distant from the basing location. These changes in forward-basing posture were intended to address the complex and asymmetric threats of the post-Cold War world more effectively and flexibly.
