Glioma-tumor
Glioma-tumor

Glioma Brain Tumor | Dave’s Story (Mei 2024)

Glioma Brain Tumor | Dave’s Story (Mei 2024)
Anonim

Glioom, mv gliomen of gliomata een kankergezwel of tumor samengesteld uit cellen afkomstig van neuroglial weefsel, het materiaal ondersteunt en beschermt zenuwcellen. Gliomen vormen zich meestal in de hersenen of het ruggenmerg en worden geclassificeerd op celtype, locatie of graad (gebaseerd op microscopische kenmerken van tumorcellen, meestal relatief op kenmerken van normale cellen).

Voorbeelden van verschillende soorten gliomen zijn optische gliomen, die de oogzenuw in de hersenen aantasten; oligodendrogliale tumoren, die afkomstig zijn van oligodendrocyten, een type neuroglia dat myeline produceert (de isolerende omhulling op de axonen van zenuwen); en ependymomen, die hun oorsprong vinden in ependymale cellen, een type neuroglia dat de ventrikels van de hersenen en het ruggenmerg bekleedt. Glioblastoom (glioblastoma multiforme) is de meest voorkomende en meest agressieve primaire hersentumor. Andere gliomen hebben een variabele maligniteit.

Symptomen van glioom zijn afhankelijk van het type tumor dat zich voordoet, de locatie en de grootte. Algemene symptomen zijn onder meer hoofdpijn, verwarring, verandering in persoonlijkheid, misselijkheid, verlies van evenwicht of coördinatie, geheugenverlies, wazig zicht of andere visuele afwijkingen en onduidelijke spraak. De diagnose is voornamelijk gebaseerd op beeldvormende tests, zoals magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) van de hersenen, en op biopsie om microscopische veranderingen in cellen te identificeren. Afhankelijk van het type glioom en de locatie ervan, kan de behandeling een operatie, chemotherapie, bestralingstherapie of gerichte medicamenteuze behandeling omvatten.

Hoewel therapie voor sommige glioompatiënten kan werken, is glioom over het algemeen moeilijk te behandelen, omdat de tumormassa's zich vaak diffuus door de hersenen verspreiden. Gliomacellen lijken neuronachtige eigenschappen aan te nemen waardoor ze zich kunnen voeden met bestaande neurale netwerken. Een voorbeeld van dit fenomeen is de waarneming dat gliomen vaak synapsen hebben - kruispunten die normaal worden gevonden tussen neuronen die neuron-naar-neuroncommunicatie mogelijk maken; gliomacellen zijn in staat deze verbindingen te vormen met normale neuronen en cellen, waardoor ze kunnen ontsnappen aan de effecten van medicijnen en andere therapieën.