James Smithson, (geboren in 1765, Parijs, Frankrijk - stierf op 27 juni 1829, Genua [Italië]), Engelse wetenschapper die geld verstrekte voor de oprichting van het Smithsonian Institution, Washington, DC
Quiz
Engelse mannen van onderscheid: feit of fictie?
Er was een echte koning Arthur.
Smithson, de natuurlijke zoon van Hugh Smithson Percy, 1st hertog van Northumberland, en Elizabeth Keate Macie, een afstammeling van Henry VII, werd opgeleid aan de Universiteit van Oxford. Naar verluidt de beste chemicus en mineralogist in zijn klas geweest, publiceerde hij uiteindelijk 27 wetenschappelijke artikelen. Op aanbeveling van Henry Cavendish en anderen werd hij op 22-jarige leeftijd toegelaten tot de Royal Society. Het mineraal smithsoniet (zinkcarbonaat) werd naar hem vernoemd.
Smithson, die nooit getrouwd was, bracht een groot deel van zijn leven door in Europa, waar hij de toonaangevende wetenschappers leerde kennen. Zijn aanzienlijke fortuin, voornamelijk geërfd door de familie van zijn moeder, vertrok hij naar een neef, Henry James Hungerford, die zonder probleem stierf. Volgens de wil van Smithson ging het hele landgoed "naar de Verenigde Staten van Amerika, om in Washington te stichten, onder de naam van het Smithsonian Institution, een instelling voor het vergroten en verspreiden van kennis."
Zijn redenen om zijn legaat aan de Verenigde Staten te geven, leken verband te houden met zijn wrok over de omstandigheden van zijn onwettige geboorte. Hij had ooit geschreven: 'Mijn naam zal in het geheugen van de mens leven wanneer de titels van de Northumberlands en Percys zijn uitgestorven en vergeten.' In 1904 werden de overblijfselen van Smithson onder begeleiding van Alexander Graham Bell naar de Verenigde Staten vervoerd en bijgezet in het oorspronkelijke Smithsonian-gebouw.
