Janis Joplin Amerikaanse zanger

Janis Joplin, (geboren 19 januari 1943, Port Arthur, Texas, VS - stierf 4 oktober 1970, Los Angeles, Californië), Amerikaanse zanger, de vooraanstaande witte vrouwelijke blueszangeres van de jaren zestig, die luisteraars verblindde met haar felle en ongeremde muziekstijl.

Quiz

Instrumentatie: feit of fictie?

Een klokkenspel is een kleine piano.

Na een ongelukkige jeugd in een middenklasse gezin in het zuidoosten van Texas, ging Joplin naar het Lamar State College of Technology en de University of Texas in Austin voordat hij in 1963 stopte om volksliedjes te zingen en vooral de blues in clubs in Texas. Na een lang verblijf in San Francisco (waarin ze alcohol en amfetaminen misbruikte), ging ze terug naar Texas, om in 1966 terug te keren naar San Francisco om de zanger te worden van Big Brother and the Holding Company op aanbeveling van hippie impresario Chet Helms. Gesteund door de rauwe, bluesachtige zang van Joplin, bracht de hardrockende band een album uit op onafhankelijke Mainstream Records en verblufte het publiek op het Monterey Pop Festival in 1967 met een legendarische uitvoering die werd benadrukt door Joplin's vertolking van "Ball and Chain" (een ritme en -blues classic van Big Mama Thornton). Het eerste album van Big Brother voor het grote label Columbia, Cheap Thrills (1968), ging naar nummer één (de single "Piece of My Heart" bereikte nummer 12), en het ooit lelijke eendje Joplin zette haar transformatie in een eigenzinnige, seksueel agressieve rock voort icoon.

Ze verliet Big Brother en vormde de Kozmic Blues Band en bereikte de nummer vijf in 1969 met I Got Dem Ol 'Kozmic Blues Again Mama !. Joplin en de band traden op in Woodstock, maar braken kort daarna uit en ze werd een regelmatige heroïnegebruiker. In 1970, verloofd om te trouwen, leek haar leven op het goede spoor, Joplin nam een ​​album op met haar nieuwe groep, de Full Tilt Boogie Band, toen ze stierf aan een accidentele overdosis heroïne. Postuum uitgebracht, stond dat album, Pearl, in 1971 bovenaan de hitlijst, net als de single "Me and Bobby McGee". Joplin's belang in de geschiedenis van rock is niet alleen te danken aan haar kracht als zangeres, maar ook aan haar intensiteit als artiest, die vloog in strijd met de conventies die dicteerden hoe een "meidenzangeres" moest handelen. Haar rauwe, met blues doordrenkte stem - beïnvloed door Thornton, Leadbelly en Bessie Smith - werd geëvenaard door haar ongeremde fysieke bewegingen. De twee elementen versmolten in een betoverende vertoning van soulfulness die maar weinigen dachten dat een blanke zanger zou kunnen slagen.

Het verhaal van Joplin wordt gepresenteerd in een dun versluierde biografische film, The Rose (1979). Haar leven en carrière werden gedocumenteerd door archiefbeelden, interviews met haar medewerkers en fragmenten uit haar persoonlijke correspondentie in de documentaire film Janis: Little Girl Blue (2015). Ze werd in 1995 ingewijd in de Rock and Roll Hall of Fame en ontving in 2005 een Grammy Award voor levenslange prestatie.