Ladino-taal

Ladino-taal, ook Judeo-Spanish, Judesmo of Sephardi genoemd, Romaanse taal die wordt gesproken door Sefardische Joden die voornamelijk in Israël, de Balkan, Noord-Afrika, Griekenland en Turkije wonen. Ladino is in veel van deze gebieden bijna uitgestorven. Een zeer archaïsche vorm van Castiliaans Spaans, enigszins vermengd met Hebreeuwse elementen (evenals Aramees, Arabisch, Turks, Grieks, Frans, Bulgaars en Italiaans), Ladino is ontstaan ​​in Spanje en werd gedragen door de afstammelingen van de Spanjaarden Joden die na 1492 uit Spanje werden verdreven.

Jodendom: Joods-Perzische en Joods-Spaanse (Ladino) verhalen

Een soortgelijke ontwikkeling, zij het op kleinere schaal, vond plaats onder joden die andere volkstaal dialecten spraken. Belangrijke monumenten van Joods-Perzisch

Ladino behoudt veel woorden en grammaticale gebruiken die verloren zijn gegaan in het moderne Spaans. Het heeft ook een meer conservatief geluidssysteem - f en g-geluiden komen bijvoorbeeld nog steeds voor waar het moderne Spaans een h heeft (niet uitgesproken), zoals in Ladino fijo, fablar versus Spaanse hijo, hablar en Ladino agora versus Spaanse ahora. Ladino was vroeger geschreven in Rashi of Solitreo versies van het Hebreeuwse schrift, maar in de 21e eeuw werd het vaker geschreven met het Latijnse alfabet. Ladino heeft een eeuwenoude eigen literatuur, waaronder veel werken in vertaling.