Citroen fruit

Citroen, (Citrus × limon), kleine boom of spreidende struik van de rue-familie (Rutaceae) en zijn eetbare vruchten. Citroensap is een kenmerkend ingrediënt in veel gebak en desserts, zoals taarten en de traditionele Amerikaanse citroenschuimtaart. De kenmerkende adstringerende smaak van het fruit, vers of geconserveerd, wordt ook gebruikt om vele gevogelte-, vis- en groentegerechten wereldwijd te verbeteren. Limonade, gemaakt met citroen, suiker en water, is een populaire drank voor warm weer en het sap zelf wordt vaak aan thee toegevoegd. Citroenzuur kan 5 gewichtsprocent of meer van het citroensap uitmaken, dat ook rijk is aan vitamine C en kleinere hoeveelheden van de B-vitamines bevat, met name thiamine, riboflavine en niacine.

De citroen werd ergens tussen de jaren 1000 en 1200 CE in Spanje en Noord-Afrika geïntroduceerd. Het werd verder verspreid door Europa door de kruisvaarders, die het in Palestina zagen groeien. In 1494 werd het fruit op de Azoren verbouwd en grotendeels naar Engeland verscheept. De citroen werd door de 18e-eeuwse Zweedse botanicus Carolus Linnaeus beschouwd als een variëteit van citron (Citrus medica), hoewel het nu bekend staat als een afzonderlijke hybride soort.

De citroenplant vormt een groenblijvende struik of kleine boom van 3 tot 6 meter hoog als hij niet gesnoeid wordt. Zijn jonge ovale bladeren hebben een uitgesproken roodachtige tint; later worden ze groen. Bij sommige soorten zijn de jonge takken van de citroen hoekig; sommige hebben scherpe doornen aan de oksels van de bladeren. De bloemen hebben een zoete geur en staan ​​solitair of worden gedragen in kleine trossen in de oksels van de bladeren. Roodachtig getint in de knop, de bloembladen zijn meestal wit boven en roodpaars onder. De vrucht is ovaal met een brede, lage, apicale tepel en vormt 8 tot 10 segmenten. De buitenste schil of schil, geel wanneer ze rijp is en bij sommige variëteiten vrij dik, is opvallend bezaaid met olieklieren. Het witte, sponsachtige binnenste deel van de schil, mesocarp of albedo genoemd, is bijna smaakloos en is de belangrijkste bron van commerciële pectinesoorten. De zaden zijn klein, eivormig en puntig; af en toe zijn vruchten pitloos. Het vruchtvlees is beslist zuur.

Als gecultiveerde boom wordt de citroen nu in beperkte mate in de meeste tropische en subtropische landen gekweekt. Citroenbomen voor commerciële aanplant worden meestal vermeerderd door enten of ontluiken van de gewenste variëteit op zaailingen van andere Citrus-soorten, zoals de zoete sinaasappel, grapefruit, mandarijn, zure sinaasappel of tangelo. Zaailingen van deze soorten zijn superieur aan citroenzaailingen als onderstammen omdat ze uniformer zijn en minder vatbaar voor de verschillende kroon- en voetrotziekten.

De relatief koele, gelijkmatige klimaatzones van de kust van Italië en Californië zijn bijzonder gunstig voor de citroenteelt. De bomen worden vaak gekweekt in boomgaarden, waar ze 5 tot 8 meter van elkaar verwijderd zijn. Citroenbomen bloeien meestal het hele jaar door en de vrucht wordt 6 tot 10 keer per jaar geplukt. Fruit van volledige grootte voor commerciële doeleinden heeft een diameter van ongeveer 50 mm (2 inch). Het fruit wordt meestal geplukt terwijl het nog groen is en kan na uitharding drie maanden of langer worden bewaard.

Jonge citroenbomen worden al in het derde jaar na het planten rijp en in het vijfde jaar kunnen commerciële gewassen worden verwacht. De gemiddelde boomgaardopbrengst per boom is 1.500 citroenen per jaar. Zorgvuldige behandeling is essentieel om verlies van fruit tijdens opslag en doorvoer als gevolg van schimmelziekten te voorkomen. Geplukte citroenen worden in het pakhuis gesorteerd op rijpheid, wat wordt aangegeven door hun kleur; geel fruit is al volledig rijp en moet onmiddellijk worden verkocht, terwijl fruit dat nog groen is, wordt bewaard totdat het een uniform gele kleur krijgt.

Tot de belangrijke bijproducten van citroenen behoren citroenzuur, citraat van limoen, citroenolie en pectine. De bereiding van de olie, gebruikt in parfums, zeep en smaakstof-extract, is een belangrijke industrie op Sicilië. Citroenzuur wordt gebruikt bij de productie van dranken. Pectine is lange tijd een belangrijk materiaal geweest voor het maken van fruitgelei; het is ook in de geneeskunde gebruikt bij de behandeling van darmstoornissen, als antihemorragie, als plasma-extender en voor andere doeleinden.