Lunar Prospector, Amerikaanse ruimtesonde die de chemie van het maanoppervlak bestudeerde. Lunar Prospector werd op 6 januari 1998 gelanceerd door een Athena II-raket uit Cape Canaveral, Florida. Het kwam op 11 januari in de baan van de maan en bereikte vier dagen later zijn laatste baan om de kaart, 100 km (60 mijl) hoog.
Lunar Prospector had een neutronenspectrometer bij zich om de samenstelling van de bovenste laag maangrond, de regoliet, binnen ongeveer 1 meter (3 voet) van het oppervlak te onderzoeken. Neutronen die ondergronds ontstaan vanwege radioactiviteit en beschieting met kosmische straling, interageren met de kernen van elementen in de regoliet op weg naar de ruimte, waar ze vanuit de ruimte kunnen worden gedetecteerd. Een neutron verliest meer energie in een interactie met een lichte kern dan met een zware, dus het waargenomen neutronenspectrum kan onthullen of lichte elementen, met name waterstof, in de regoliet aanwezig zijn. Lunar Prospector gaf duidelijke indicaties van waterstofconcentraties aan beide polen, in kraters beschermd tegen zonlicht, geïnterpreteerd als bewijs van overtollige waterstofatomen gebonden in waterijs. Dergelijk water zou een belangrijke hulpbron zijn voor toekomstige interplanetaire missies.Het water kan worden geëlektrolyseerd tot zuurstof (waardevol als raketoxidator en voor bemanningslucht) en waterstof (waardevol als raketbrandstof).
Lunar Prospector bracht ook het zwaartekrachtveld van de maan in kaart. Het ontdekte drie mascons aan de nabije kant van de maan en toonde aan dat de maan een ijzeren kern had met een diameter van ongeveer 600 km (400 mijl). Lunar Prospector is op 31 juli 1999 opzettelijk in een krater in het zuidpoolgebied neergestort met behulp van de laatste van zijn drijfgas. Telescopen op en rond de aarde keken naar spectrale handtekeningen die uniek zijn voor water, maar vonden er geen.
