Marimba muziekinstrument

Marimba, een van de verschillende soorten xylofoon. Marimba is een van de vele Afrikaanse namen voor de xylofoon en omdat Afrikaanse instrumenten met deze naam vaak een afgestemde kalebasresonator hebben voor elke houten staaf, gebruiken sommige etnomusicologen de naam marimba om kalebasresonantie te onderscheiden van andere xylofoons.

Quiz

The Sound of Music: feit of fictie?

Een stalen trommel is geen echte trommel.

De xylofoon werd door Afrikaanse slaven naar Latijns-Amerika gebracht (of is mogelijk ontstaan ​​door pre-Spaans contact). Daar werd het bekend als de marimba en het is een populair volksinstrument gebleven in Midden-Amerika. De houten balken zijn bevestigd aan een frame dat wordt ondersteund door poten of dat aan de taille van de speler wordt gehangen. Grote, diepe-gestemde instrumenten tot 6 ¹ / ₂ octaven in bereik worden soms gespeeld door vier muzikanten. Marimba-toetsen hebben buisvormige of kalebas-resonatoren en, zoals in Afrika, wordt vaak een zoemend membraan in de resonatorwand geplaatst, waardoor het geluid van het instrument een scherpe rand krijgt.

De orkestmarimba, met metalen resonatoren, werd begin 20e eeuw in de Verenigde Staten ontwikkeld door JC Deagan en UG Leedy. Het is een instrument met buisresonantie dat een octaaf onder de orkestrale xylofoon staat; het varieert, maar 3 ¹ / ₂ octaven omhoog vanaf de C onder de centrale C is gebruikelijk. Spelers kunnen twee stokjes in elke hand houden om maximaal vier noten tegelijk te spelen. Extreem grote marimba's staan ​​bekend als xylorimba's.

Het marimba-ensemble Clair Omar Musser, dat in 1933–34 op de Wereldtentoonstelling van Chicago optrad, hielp het instrument naar de concertzaal te verplaatsen. Halverwege de 20e eeuw kwamen nieuwe composities en ensembles tot bloei. Composities voor orkestmarimba omvatten een concertino (1940) van de Amerikaanse componist Paul Creston en een concert (1947) van de Franse componist Darius Milhaud.