Namık Kemal, voluit Mehmed Namık Kemal, (geboren op 2 december 1840, Tekirdağ, Ottomaanse Rijk [nu in Turkije] - overleden 2 december 1888, Sakız [nu Chios, Griekenland]), Turkse prozaschrijver en dichter die de Young sterk beïnvloedde Turkse en Turkse nationalistische bewegingen en hebben bijgedragen aan de verwestersing van de Turkse literatuur.
Quiz
Maak kennis met Azië
Aan welke rivier ligt de Three Gorges-dam in China?
Als geboren aristocraat werd hij privé opgeleid en leerde hij Perzisch, Arabisch en Frans, wat resulteerde in zijn werk voor de vertaalbureaus van de Ottomaanse regering in 1857–58. Kemal maakte kennis met de belangrijkste dichters van die tijd en begon poëzie te schrijven in de klassieke Ottomaanse stijl. Later werd hij beïnvloed door de schrijver en redacteur van de krant Tasvir-i Efkâr ("Beschrijving van ideeën"), İbrahim Şinasi, die veel tijd in Europa had doorgebracht en erg verliefd was op westerse manieren en ideeën. Kemal werd redacteur van de Tasvir-i Efkâr in 1865, toen Şinasi naar Frankrijk vluchtte. Tegen 1867 veroorzaakte het zeer politieke karakter van de publicatie problemen met de Ottomaanse regering, en hij, samen met andere jonge Ottomanen, toen deze groep hervormende jonge schrijvers bekend werd, vluchtte naar Londen en vervolgens naar Parijs en Wenen. Kemal besteedde zijn tijd aan het bestuderen en vertalen in Turks geselecteerde werken van zulke grote Franse auteurs als Victor Hugo, Jean-Jacques Rousseau en Charles-Louis Montesquieu. Hij publiceerde ook de krant Hürriyet ("Vrijheid"). Toen de jonge Ottomanen in 1871 terugkeerden naar Constantinopel (nu Istanbul), zette Kemal zijn revolutionaire geschriften voort als redacteur van de krant İbret ("Waarschuwing") en schreef hij ook zijn beroemdste toneelstuk, Vatan yahut Silistre ("Vaderland; of, Silistria"), een drama dat zich ontwikkelt rond het beleg van Silistrië in 1854, waarin hij de ideeën van patriottisme en liberalisme uiteenzet. Het stuk werd aan de kaak gesteld door de Ottomaanse regering en leidde tot zijn gevangenschap op Cyprus (1873–1876). Na zijn vrijlating en nog een periode van virtuele ballingschap werd hij in 1888 gouverneur van Sakız (Chios).
Als sociale hervormer is Namık Kemal vooral bekend als de verspreider van twee basisideeën: vatan ("vaderland") en hürriyet ("vrijheid"), ideeën gemodelleerd naar Europese concepten die hij virtueel in de Turkse taal heeft geïntroduceerd. Hoewel hij een liberale denker was, verwierp Kemal de islam nooit in zijn hervormingsplan. Hij geloofde dat de religie verenigbaar was met een grondig gemoderniseerd Turkije met een constitutionele regering naar het voorbeeld van die van de Engelsen. Zijn bekendste romans zijn İntibah yahut Ali Beyin sergüzeşiti (1874; "Awakening; or, Ali Bey's Experiences") en Cezmi (1887/88), een historische roman gebaseerd op het leven van een 16e-eeuwse khan van de Krim-Tataren. Een veel gelezen sociaal werk is Rüya ("The Dream"), dat zijn verlangen uitdrukt naar een Turkije dat vrij is van onderdrukking.
