COVID-19 : La subvention des salaires à 75% expliquée (Mei 2024)
Parti Québécois, English Quebec Party, provinciale Canadese politieke partij opgericht in 1968 door journalist René Lévesque en andere Frans-Canadese separatisten in de grotendeels Franstalige provincie Quebec.
Quiz
Wereldorganisaties: feit of fictie?
De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie begon in de middeleeuwen.
In 1968 fuseerde Lévesque zijn Mouvement Souveraineté-Association (Sovereignty-Association Movement) - die de soevereiniteit van Quebec voorstond in een nieuw soort lossere associatie van Canadese provincies - met andere separatistische groepen om de Parti Québécois te vormen. Bij de provinciale verkiezingen in Quebec van 1970 en 1973 mislukte de partij, in 1976 behaalde 71 van de 110 zetels in de provinciale Nationale Vergadering en werd Lévesque tot premier gekozen. Het jaar daarop verklaarde de Algemene Vergadering dat Frans de enige officiële taal van de regering en het bedrijfsleven in Quebec was, en in 1980 organiseerde Lévesque een referendum om goedkeuring te vragen aan de provinciale regering om te onderhandelen over een nieuwe status en relatie met de rest van Canada. Het referendum mislukte echter, aangezien slechts twee vijfde van de Quebecers de besprekingen over de soevereiniteitsvereniging steunde; onder de tegenstemmers was een kleine meerderheid van de Franstaligen.
De partij behield haar dominantie in de provinciale vergadering van Quebec aan het begin van de jaren tachtig, maar daarna nam het lidmaatschap af naarmate de separatistische ijver afnam. In 1985 werd de onafhankelijkheidsplank van het partijplatform verwijderd en, na een reeks afvallingen en nederlagen door verkiezingen, nam Lévesque ontslag; de Parti Québécois werd in december van de macht gehaald. Tegen 1987 werd de partij opnieuw gecontroleerd door militante separatisten, en toen de steun voor het separatisme in Quebec in de jaren negentig weer oplaaide, herleefde de hoop van de partij. Het had informele banden met het Bloc Québécois, een separatistische partij uit Quebec die bij de federale verkiezingen van 1993 de meeste zetels van de provincie in het Lagerhuis veroverde en van 1993 tot 1997 de officiële oppositiepartij van het land was.
De Parti Québécois won 77 van de 125 zetels bij de provinciale verkiezingen van 1994 en vormde een regering onder leiding van zijn leider, Jacques Parizeau. In 1995 hield de partij opnieuw een referendum om goedkeuring van het volk te vragen om te onderhandelen over de afscheiding van Quebec van Canada; opnieuw werd het voorstel verworpen, hoewel het deze keer slechts 1 procent van de stemmen verloor. Lucien Bouchard, de leider van het federale Bloc Québécois en de voormalige ambassadeur van Canada in Frankrijk, werd in 1996 partijhoofd en leidde de overwinning bij de provinciale verkiezingen van 1998. Bouchard nam ontslag als premier van Quebec in 2001 en werd vervangen als leider van de partij en als premier van Quebec door Bernard Landry. Bij de provinciale verkiezingen van 2003 werd de Parti Québécois teruggebracht tot 45 zetels en door de liberalen uit de macht verdreven. In 2007 behaalde de partij het slechtste resultaat sinds 1973, won slechts 36 zetels en viel op de derde plaats. In 2012 behaalde de partij meerdere zetels in de Nationale Vergadering, waardoor ze onder leiding van Pauline Marois een minderheidsregering kon vormen.
In maart 2014, na slechts 18 maanden als hoofd van de Quebecse regering, ontbond Marois, in de hoop een meerderheidsregel te verkrijgen, de wetgevende macht en riep een nieuwe verkiezing uit. De Liberale Partij behaalde echter een overweldigende overwinning op 7 april 2014 en bezorgde de Parti Québécois de ergste nederlaag op het gebied van zetels sinds 1970.
