Vervuilingscontrole

Verontreinigingsbeheersing, in milieutechniek, een van de vele middelen die worden gebruikt om schade aan het milieu door de lozing van schadelijke stoffen en energieën te beperken. Specifieke middelen voor verontreinigingsbeheersing kunnen bijvoorbeeld afvalverwijderingssystemen zijn, zoals sanitaire stortplaatsen, emissiebeheersingssystemen voor auto's, sedimentatietanks in rioleringen, de elektrostatische neerslag van onzuiverheden uit industrieel gas of de praktijk van recycling. Zie luchtverontreiniging, afvalwaterbehandeling, beheer van vaste afvalstoffen en beheer van gevaarlijke afvalstoffen voor volledige behandeling van de belangrijkste gebieden van verontreinigingsbeheersing.

Naast de instandhouding van soorten door het verlies van biologische diversiteit, is de beheersing van vervuiling het instandhoudingsprobleem van de grootste omvang; er zou zelfs kunnen worden beweerd dat de bestrijding van verontreiniging urgenter en belangrijker is. Uiteindelijk houdt de beheersing van de vervuiling een aantal sociale beslissingen in: 1) het niet toestaan ​​dat stoffen of vormen van energie die schadelijk zijn voor het leven in het milieu ontsnappen, 2) die stoffen bevatten en recyclen die schadelijk zouden kunnen zijn als ze vrijkomen in het milieu in buitensporige hoeveelheden, en 3) om stoffen die blijven bestaan ​​en giftig zijn voor levende wezens niet in het milieu vrij te geven. De kennis en technologie die nodig is om deze beslissingen te laten werken, zijn nu beschikbaar.Verontreinigingsbeheersing betekent niet dat de bestaande productieve menselijke activiteiten worden opgegeven, maar dat de volgorde ervan wordt gewijzigd om te garanderen dat de bijwerkingen niet opwegen tegen hun voordelen.

Om economische redenen wordt echter geen van deze maatregelen universeel toegepast en heeft de politieke en sociale druk de toepassing ervan nog niet geforceerd. Ontwikkelingslanden zijn bang dat buitensporige bezorgdheid over vervuiling hun economische ontwikkeling zou kunnen belemmeren - en sommige van deze landen zijn zelfs toevluchtsoorden geworden voor industrieën die het goedkoper vinden om daar te opereren dan in gebieden met strengere normen. Het is duidelijk dat verontreinigingsbeheersing, ongeacht de geavanceerde staat van haar technologie, alleen een realiteit zal worden wanneer mensen erom vragen en alleen wanneer landen bereid zijn overeenstemming te bereiken over passende internationale normen.