St. Romuald van Ravenna, Italiaans San Romualdo Di Ravenna, (geboren c. 950, Ravenna [Italië] - gestorven 19 juni 1027, Val di Castro, Toscane; feestdag 19 juni), christelijke asceet die de Camaldolese Benedictijnen (Hermits) oprichtte. Zijn feestdag wordt gevierd op 19 juni, de verjaardag van zijn dood.
Romuald's vader was een lid van de Onesti-hertogelijke familie. Na met afschuw getuige te hebben gezien dat zijn vader een familielid vermoordde in een duel, trok Romuald zich terug in het klooster van St. Apollinaris bij Ravenna, waar hij later als abt diende. In 975 ging hij naar Catalonië, Spanje, en lijkt onder de indruk te zijn van het krachtige leven in de kloosters. Jarenlang zwierf hij door Toscane, het Romagna-district in Noord-Italië en Zuid-Frankrijk, waarbij hij bestaande kloosters en kluizen hervormde of nieuwe oprichtte.
Hij probeerde naar Hongarije te gaan, maar werd door ziekte verhinderd. In 1001 stichtte de Heilige Roomse keizer Otto III echter een klooster in Pereum, nabij Ravenna, voor Romuald en St. Bruno van Querfurt. Het klooster diende als missie voor de Slaven en Pruisen. Het belangrijkste door Romuald gestichte klooster was Camaldoli (ca. 1012), nabij Arezzo in Toscane. Het werd het moederhuis van de nieuwe orde, die cenobitische en eremitische elementen combineerde met strikte stilte. Door de Benedictijnse regel een streng karakter toe te voegen en door het leven van een kluizenaar te kiezen, initieerde en hielp Romuald een beweging te vormen die de kartuizers en de vroege cisterciënzers zou baren.
