The Tale of Genji: Japanese Classic Illuminated | Exhibitions | Showcase (Mei 2024)
The Tale of Genji, Japanese Genji monogatari, meesterwerk van de Japanse literatuur door Murasaki Shikibu. Geschreven aan het begin van de 11e eeuw, wordt het algemeen beschouwd als 's werelds eerste roman.
Quiz
Wie schreef het?
Wie heeft The First Circle geschreven?
Murasaki Shikibu componeerde The Tale of Genji terwijl een aanwezige dame aan het Japanse hof het waarschijnlijk rond 1010 voltooide. Omdat Chinees de wetenschappelijke taal van het hof was, werkt het in het Japans (de literaire taal die door vrouwen wordt gebruikt, vaak in persoonlijke levensverslagen) rechtbank) werden niet erg serieus genomen; dus ook proza werd niet beschouwd als gelijk aan poëzie. Het verhaal van Genji verschilde echter doordat het werd geïnformeerd door een uitgebreide kennis van Chinese en Japanse poëzie en omdat het een gracieus werk was van fantasierijke fictie. Het bevat ongeveer 800 waka, hoofse gedichten die beweren het hoofdpersonage te zijn, en het soepele verhaal ondersteunt het verhaal door 54 hoofdstukken van één personage en zijn nalatenschap.
The Tale of Genji is op zijn eenvoudigst een boeiende introductie tot de cultuur van de aristocratie in het vroege Heian Japan: de vormen van amusement, de manier van kleden, het dagelijkse leven en de morele code. Het tijdperk wordt voortreffelijk opnieuw gecreëerd door het verhaal van Genji, de knappe, gevoelige, begaafde hoveling, een uitstekende minnaar en een waardige vriend. Het grootste deel van het verhaal gaat over de liefdes van Genji en elk van de vrouwen in zijn leven is levendig afgebakend. Het werk toont de hoogste gevoeligheid voor menselijke emoties en de schoonheden van de natuur, maar naarmate het vordert, weerspiegelt het donkerder de boeddhistische overtuiging van de vergankelijkheid van deze wereld.
Arthur Waley was de eerste die The Tale of Genji in het Engels vertaalde (6 vol., 1925–1933). De vertaling van Waley is mooi en inspirerend maar ook erg gratis. De vertaling van Edward Seidensticker (1976) is qua inhoud en toon trouw aan het origineel, maar de aantekeningen en leeshulpmiddelen zijn schaars, in tegenstelling tot de vertaling die Royall Tyler in 2001 publiceerde.
