NTR Podium: Lavinia Meijer speelt Philip Glass (Mei 2024)
Eolische harp (van Aeolus, de Griekse god van de wind), een soort doosciter waarop geluiden worden geproduceerd door de beweging van wind over de snaren. Het is gemaakt van een houten klankkast van ongeveer 1 meter bij 13 cm bij 8 cm (3 voet bij 5 inch bij 3 inch) die losjes is geregen met 10 of 12 darmsnaren. Deze snaren hebben allemaal dezelfde lengte maar variëren in dikte en dus in elasticiteit. De snaren zijn allemaal afgestemd op dezelfde toonhoogte. In de wind trillen ze in aliquot delen (dwz in helften, derde, vierde)
), zodat de snaren de natuurlijke boventonen (harmonischen) van de grondtoon produceren: octaaf, 12e, tweede octaaf, enzovoort. Voor een meer technische uitleg van het fenomeen, zie geluid: staande golven.
Quiz
B Major: Een blik op Beethoven
In welke stad gaf Ludwig van Beethoven zijn eerste openbare optreden als volwassene?
Het principe van natuurlijke vibratie van snaren door de druk van de wind wordt al lang erkend. Volgens de legende hing koning David zijn kinnor (een soort lier) 's nachts boven zijn bed om de wind op te vangen, en in de 10e eeuw produceerde Dunstan of Canterbury geluiden van een harp door de wind door de snaren te laten waaien.
De eerste bekende Eolische harp werd gebouwd door Athanasius Kircher en werd beschreven in zijn Musurgia Universalis (1650). De Eolische harp was populair in Duitsland en Engeland tijdens de romantische beweging van de late 18e en 19e eeuw. Twee pogingen om een toetsenbordversie te bedenken met behulp van een balg waren de anémocorde (1789), uitgevonden door Johann Jacob Schnell, en de piano éolien (1837), door M. Isouard. Eolische harpen komen ook voor in China, Indonesië, Ethiopië en Melanesië.
