Alfonso García Robles, (geboren op 20 maart 1911, Zamora, Michoacán, Mex. - overleden op 2 september 1991, Mexico-Stad), Mexicaanse diplomaat en voorstander van nucleaire ontwapening, samen met Alva Myrdal uit Zweden van de Nobelprijs voor de Vrede in 1982.
Quiz
Geschiedenis 101: feit of fictie?
Canada is pas sinds 1982 volledig onafhankelijk.
Na het behalen van zijn rechtenstudie in Mexico en het behalen van zijn doctorale studie aan de Universiteit van Parijs en aan de International Law Academy in Den Haag, trad García Robles in 1939 in dienst van Mexico en was afgevaardigde op de Conferentie van San Francisco in 1945, waar de Verenigde Naties (UN) is opgericht. Vervolgens werkte hij enkele jaren op het VN-secretariaat. Als directeur-generaal bij het Mexicaanse ministerie van Buitenlandse Zaken eind jaren vijftig speelde García Robles een centrale rol op de Law of the Sea-conferenties, die het continentale plat definieerden voor beschermingsdoeleinden.
Terwijl hij ambassadeur in Brazilië was, kwam hij voor het eerst het voorstel tegen om nucleaire wapens uit Latijns-Amerika uit te sluiten, en na de Cubaanse rakettencrisis van 1962 overtuigde hij de Mexicaanse regering om een dergelijk beleid te steunen. Zijn niet-aflatende inspanningen leidden uiteindelijk tot het Verdrag van Tlatelolco (1967), dat 22 landen van Latijns-Amerika ertoe verplichtte om kernwapens van hun grondgebied te weren. Een jaar later hielp hij met het opstellen van het Verdrag inzake de non-proliferatie van kernwapens. Hij werd benoemd tot permanent vertegenwoordiger van de ontwapeningsconferentie in Genève in 1977. In 1978 was hij voorzitter van de Mexicaanse delegatie in de speciale zitting van de Algemene Vergadering van de VN over ontwapening. De auteur van meer dan een dozijn boeken, García Robles, wordt herinnerd als een van de meest vooraanstaande internationalisten van Mexico van de 20e eeuw.
