Chernozem, een van de 30 bodemgroepen in het classificatiesysteem van de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO). Chernozems (van de Russische woorden voor "zwarte aarde") zijn humusrijke graslandbodems die veel worden gebruikt voor het verbouwen van granen of voor het fokken van vee. Ze zijn te vinden op de middelste breedtegraden van beide hemisferen, in zones die gewoonlijk prairie worden genoemd in Noord-Amerika, pampa in Argentinië en steppe in Azië of in Oost-Europa. Chernozems is goed voor 1,8 procent van het totale continentale landoppervlak op aarde.
Quiz
De aarde verkennen: feit of fictie?
Alleen in de tropen staat de zon ooit direct boven je hoofd.
Chernozems worden gekenmerkt door een oppervlaktelaag die rijk is aan humus en aan beschikbare calciumionen gebonden aan bodemdeeltjes, wat resulteert in een goed geaggregeerde structuur met overvloedige natuurlijke grasvegetatie. Ze vormen zich in klimaatzones met seizoensgebonden regenval van 450-600 mm (18-24 inch) per jaar, komend in de lente of vroege zomer; met koude winters; en met relatief korte, hete zomers. In de koudere gebieden van deze klimaatzones ontwikkelt zich een natuurlijke hooggrasvegetatie op bodemprofielen waarvan de oppervlaktelagen wel twee meter dik kunnen zijn, met tot 16 procent humus. Kalk kan zich onder deze laag ophopen vanwege de beperkte neerwaartse percolatie van calciumzouten.
Chernozems zijn nauw verwant aan de bodems in de Mollisol-volgorde van de Amerikaanse bodemtaxonomie die zich vormen onder hooggroene vegetatie. Gerelateerde FAO-bodemgroepen afkomstig uit een steppenomgeving zijn de Kastanozems en Phaeozems.
