London Bridge bridge, Londen, Verenigd Koninkrijk [1176]

London Bridge, een van de vele opeenvolgende bouwwerken die de rivier de Theems tussen Borough High Street in Southwark en King William Street in de City of London overspannen.

Oude London Bridge

De Old London Bridge of kinderliedje bekendheid dateert uit 1176, toen Peter, een priester en kapelaan van St. Mary's of Colechurch, begon met de bouw van de fundering. Als vervanging van een houten brug (een van de vele gebouwd in laat-Romeinse en vroeg-middeleeuwse tijden), was Peter's structuur de eerste grote stenen boogbrug gebouwd in Groot-Brittannië. Het zou bestaan ​​uit 19 puntige bogen, elk met een overspanning van ongeveer 24 voet (7 meter), gebouwd op pieren van 20 voet (6 meter) breed; een 20e opening is ontworpen om te worden overspannen door een houten ophaalbrug. De stenen funderingen van de pieren zijn gebouwd in kofferdammen die zijn gemaakt door houten palen de rivierbedding in te drijven; deze waren op hun beurt omgeven door spreeuwen (losse steenvulling omsloten door stapels). Als gevolg van obstakels die zijn aangetroffen tijdens heien,de overspanning van de geconstrueerde bogen varieerde eigenlijk van 15 tot 34 voet (5 tot 10 meter). Bovendien was de breedte van de beschermende spreeuwen zo groot dat de totale waterweg werd teruggebracht tot een kwart van de oorspronkelijke breedte, en het getij brulde als een millrace door de nauwe bogen. "Schieten op de brug" in een kleine boot werd een van de opwinding van Londenaren.

In 1205 stierf Peter van Colechurch en drie andere Londenaren voltooiden de brug in 1209. Vrijwel onmiddellijk werd de brug niet alleen een belangrijke commerciële kruising, maar ook een uitgelezen bedrijfs- en woonlocatie. Aan weerszijden van de rijweg tussen de versterkte poorten stonden aan weerszijden winkels; boven de winkels werden huizen gebouwd, in 1358 werden 138 panden geregistreerd. Tussen de gebouwen werden looppaden en extra kamers uitgebreid, waardoor de rijbaan veranderde in een tunnelachtige doorgang waar kooplieden en andere reizigers doorheen liepen. In de jaren 1580, tijdens het bewind van koningin Elizabeth I, werden watermolens geïnstalleerd die de opschudding versterkten.

The bridge became the site of calamities. Three years after its completion a huge fire destroyed all the buildings and killed as many as 3,000 people. But the houses (a source of income for the bridge) were quickly rebuilt, lining the 926-foot (282-metre) length of the bridge and reducing the carriageway to only 12 feet (4 metres). In 1282 five arches collapsed under the pressure of winter ice. These, too, were rebuilt, and the bridge, though often in a state of disrepair, survived as London’s sole crossing of the Thames until 1750. In that year Westminster Bridge opened, despite opposition from City merchants.

Shortly thereafter the City decided to repair Peter of Colechurch’s bridge, and the project was given to Charles Labelye, designer of the Westminster Bridge. By 1762 all the houses were removed, the carriageway was widened to 46 feet (14 metres), and the two central arches were replaced by one great arch at mid-span. The removal of the central pier led to serious erosion of the riverbed, and gravel was constantly poured to protect the remaining piers. Finally the maintenance became too much of a burden, and the City asked the renowned engineer John Rennie to design a wholly new structure several yards upstream.

New London Bridge

For the new structure, Rennie proposed five semielliptical stone arches, with the central span reaching 150 feet (46 metres), the next two 140 feet (43 metres), and the two shore spans 130 feet (40 metres). Rennie died in 1821 before work began, and the job was left to his two sons. George Rennie had actually made the design in 1820, but construction was conducted under John Rennie, Jr., beginning in 1824. In 1831 King William IV and Queen Adelaide arrived by water to celebrate the opening of the new bridge. Demolition of the ancient structure began that year, and by 1832 it disappeared, having served 622 years.

Rennie’s bridge survived less than 140 years. Between 1968 and 1971 its facing stone was dismantled and shipped across the Atlantic Ocean to the U.S. state of Arizona, where it was reerected on a five-span core of reinforced concrete to serve as a tourist attraction at the resort town of Lake Havasu City. The New London Bridge now crosses Lake Havasu behind Parker Dam, 155 miles (250 km) south of Hoover Dam on the Colorado River.

Modern London Bridge

The current London Bridge, built between 1968 and 1972, replaced Rennie’s stone arches with beams of prestressed concrete reaching 340 feet (104 metres) in the central span. Construction was carried out using the cantilever method, with segments being built outward from two piers, each segment tied to the previous one by high-strength steel tendons. In the centre the two cantilevers did not meet but stopped short, leaving a space into which the builders placed a concrete beam to complete the span. The design represents a major post-World War II innovation in bridge engineering, but the bridge itself is not of great historical significance.