The Very Best of Don Rickles (Mei 2024)
Don Rickles, voluit Donald Jay Rickles, (geboren op 8 mei 1926, Jackson Heights, Queens, New York, VS - overleden op 6 april 2017, Los Angeles, Californië), Amerikaanse komiek en acteur die bekend staat om zijn vrolijk strijdlustige soort humor dat leunde zwaar op beledigde beledigingen en brede culturele stereotypen.
Quiz
Beroemde Amerikaanse gezichten: feit of fictie?
Benjamin Franklin heeft nooit een boek geschreven.
Rickles groeide op in Jackson Heights, Queens, New York, het enige kind van joodse ouders. Op 18-jarige leeftijd meldde hij zich bij de marine en diende tijdens de Tweede Wereldoorlog op de Filippijnen. Na zijn ontslag studeerde hij aan de American Academy of Dramatic Arts in New York City, waar hij afstudeerde in 1948. Omdat hij geen acteerwerk kon vinden, vertelde hij grappen en maakte hij indrukken bij bingosalons en bij kerk- en synagogefuncties terwijl hij bij verschillende verkoopfuncties werkte. In 1953 verhuisde hij naar Los Angeles, waar hij kleine delen op televisie accepteerde en stand-up comedy begon op te treden in nachtclubs. Zich realiserend dat zijn kant-en-klare reacties op hecklers meer lachten dan zijn geschreven grappen, ontwikkelde Rickles al snel een act die in grote mate bestond uit het hard belachelijk maken van toehoorders. Hoewel de weerhaken van Rickles vaak gericht waren op de fysieke verschijning of de raciale of etnische identiteit van hun doelwitten, waren veel toeschouwers geamuseerd door zijn uitbundige en slimme aanleg en vonden ze het heerlijk beledigd te worden.
Tegen het einde van de jaren vijftig werd de act van Rickles verdedigd door beroemdheden als Frank Sinatra, die Rickles berucht had bespot tijdens een optreden in een nachtclub in 1957. In 1959 begon Rickles regelmatig op te treden in Las Vegas. Ondertussen begon hij aan een filmcarrière met een ondersteunende rol als marineofficier in het Tweede Wereldoorlog-drama Run Silent, Run Deep (1958). Later won hij rollen in de romance The Rat Race (1960) en in verschillende tiener-georiënteerde strandfilms, zoals Bikini Beach (1964). Het meeste publiek was echter niet bekend met Rickles 'opvliegende komische persona tot 1965, toen hij begon te verschijnen als een frequente gast in The Tonight Show. (Bij zijn eerste optreden begroette hij gastheer Johnny Carson door te spotten met "Hallo, dummy".) Zijn populariteit in dat late-nightprogramma leidde tot boekingen voor andere talk- en variétéshows, waaronder The Dean Martin Show. Rickles 'eigen programma, The Don Rickles Show (1968–69), duurde echter maar één seizoen.
Vanaf het midden van de jaren zestig was Rickles te gast in tal van tv-sitcoms. Later speelde hij in drie: The Don Rickles Show (1972), waarin hij een strijdende reclameman speelde; CPO Sharkey (1976–78), die zich bevond onder het diverse personeel van een marinetrainingscentrum; en Daddy Dearest (1993), over een strijdbare vader-zoonrelatie. Andere filmcredits van Rickles waren onder meer het waanzinnige oorlogsavontuur Kelly's Heroes (1970), Martin Scorsese's mob drama Casino (1995) en de Toy Story-serie animatiefilms (1995, 1999 en 2010), waarin hij het karakter van Mr. Aardappelhoofd; archiefgeluid van Rickles 'stem werd gebruikt voor Toy Story 4, dat in 2019 werd uitgebracht, twee jaar na zijn dood.
Rickles bleef echter het meest bekend om zijn stand-up act, die hij tot ver in de tachtig opvoerde in Las Vegas en op tournee. De komediealbums Hello Dummy! (1968) en Don Rickles spreekt! (1969) laat Rickles 'freewheeling-humor zien op het hoogtepunt van zijn roem. In 2007 bracht hij een memoires uit, Rickles 'Book (geschreven met David Ritz), en was het onderwerp van een HBO-documentaire, Mr. Warmth: The Don Rickles Project, waarvoor hij een Emmy Award won.
