Venen, ook wel Fenland genoemd, een natuurlijke regio van ongeveer 15.500 vierkante mijl (40.100 vierkante kilometer) aan drooggelegd moerasgebied in het oosten van Engeland, dat zich van noord naar zuid uitstrekt tussen Lincoln en Cambridge. Over het oppervlak stromen de rivieren Witham, Welland, Nen en Ouse in de Noordzee-inspringing tussen Lincolnshire en Norfolk, bekend als The Wash, maar de natuurlijke afwatering is grotendeels vervangen door kunstmatige kanalen. Het gebied is in wezen een overstroomde kleivlakte met een kleine “eiland” -uitstraling, met name Ely. Het bekken raakte geleidelijk bezaaid met sediment, waardoor The Wash het overblijfsel werd van een uitgebreider deuk. Around The Wash is een gordel van mariene slibben en kleien, ten zuiden waarvan een uitgestrekte zwarte turf het gebied bedekt. Het veen, veel dikker voordat er werd afgetapt, varieert nu in diepte van enkele centimeters tot meer dan 10 ft (3 m).
Quiz
De aarde verkennen: feit of fictie?
Alleen in de tropen staat de zon ooit direct boven je hoofd.
De Romeinen bewerkten zowel eilanden als sliblanden, maar in de daaropvolgende Angelsaksische tijd waren de Venen een dun bezaaid afval. Gedurende de Middeleeuwen vond er een stukje aantasting plaats, maar de veengebieden bleven onaangeroerd tot het midden van de 17e eeuw, toen de 4e graaf van Bedford een Nederlandse ingenieur, Cornelius Vermuyden, inschakelde om het zuidelijke veengebied, later bekend als het Bedford-niveau, af te voeren. De opmerkelijkste van de toen aangelegde afvoeren was de Old Bedford River; Het liep van Earith tot Salter's Lode en was 70 ft breed en 34 km lang. The New Bedford River, 100 voet breed, liep parallel aan het ongeveer 1 / 2 mijl naar het oosten. De onmiddellijke welvaart die deze afvoeren hebben helpen creëren, bleek van korte duur, omdat ze het niveau van het veenoppervlak met misschien wel 10 tot 12 ft verlaagden.
De introductie van windmolens, ter vervanging van door de zwaartekracht afgevoerde pompen, zorgde ervoor dat de meeste afgetapte vennen niet opnieuw werden aangespoeld, maar de turf bleef zinken toen de afwatering effectiever werd, zodat rond 1800 sommige gebieden die ooit bewoond waren, waterig afval waren geworden. Er waren nog steeds traktaten die nog nooit waren teruggewonnen, met name de grote met riet begrensde meren van Whittlesey Mere en Ramsey Mere. Visserij en gevogelte bleven karakteristieke beroepen, en ague of veenkoorts kwam veel voor. Vanaf 1810 begonnen windmolens te worden vervangen door stoomgemalen, hoewel enkele windmolens zelfs tot in de 20e eeuw overleefden om bekende herkenningspunten te vormen. Het pompen wordt nu gedaan door dieselmotoren, maar het eeuwige probleem van het beschermen van de laaggedraineerde landen tegen de hooggelegen rivierresten, werd dramatisch geïllustreerd door de zware overstromingen van maart 1947, toen verschillende rivieroevers werden doorbroken.
De venen zijn nu een van de rijkste akkerbouwgebieden van Engeland en ondersteunen niet alleen traditionele gewassen zoals tarwe, maar ook aardappelen, bloemen, fruit en groenten. Een paar veengebieden overleven, waaronder twee natuurreservaten, waardevol voor de studie van zeldzame planten en insecten. Wicken Fen, aan de oostelijke rand, met zijn doordrenkte oppervlak dat enkele meters boven de aangrenzende veengebieden uitsteekt, geeft een indicatie van hoe het hele veengebied was vóór de tijd van Vermuyden.
