Winslow Homer: The Nature of the Artist (1986) (Mei 2024)
Winslow Homer, (geboren 24 februari 1836, Boston, Massachusetts, VS - stierf 29 september 1910, Prouts Neck, Maine), Amerikaanse schilder wiens werken, met name die over mariene onderwerpen, tot de krachtigste en meest expressieve van eind 19e eeuw behoren - eeuw Amerikaanse kunst. Zijn beheersing van schetsen en aquarel geeft zijn olieverfschilderijen de stimulerende spontaniteit van directe observatie vanuit de natuur (bijv. In The Gulf Stream, 1899). Zijn onderwerpen, vaak bedrieglijk eenvoudig aan de oppervlakte, behandelden op hun meest serieuze momenten het thema van de menselijke strijd in een onverschillig universum.
Het vroege leven en werk
Homer werd geboren in een oude familie uit New England. Toen hij zes jaar oud was, verhuisde het gezin naar Cambridge, Massachusetts, toen een landelijk dorp, waar hij een gelukkige jeugd op het platteland beleefde. Zijn artistieke neigingen werden aangemoedigd door zijn moeder, een amateurschilder. Toen hij 19 was, ging hij in de leer bij de lithografische firma John Bufford in Boston. In eerste instantie betrof het grootste deel van zijn werk het kopiëren van ontwerpen van andere kunstenaars, maar binnen enkele jaren diende hij zijn eigen tekeningen in voor publicatie in tijdschriften als Ballou's Pictorial en Harper's Weekly. In 1859 verhuisde Homer van Boston naar New York City om een carrière als freelance illustrator te beginnen. Het jaar daarop exposeerde hij zijn eerste schilderijen aan de National Academy of Design.
Met het uitbreken van de Amerikaanse Burgeroorlog maakte Homer tekeningen aan de voorkant voor die van Harper, maar, in tegenstelling tot de meeste kunstenaarscorrespondenten, behandelde hij vaker beelden van het dagelijkse kampleven dan van gevechtsscènes. Naarmate de oorlog vorderde, concentreerde hij zich steeds meer op schilderen. In 1865 werd hij gekozen tot lid van de National Academy of Design. Zijn gevangenen van het front (1866), die op bewonderenswaardige wijze de dominante nationale sfeer van verzoening vastlegden, werden hartelijk ontvangen toen ze kort na het einde van de oorlog op de academie werden tentoongesteld.
Hoewel de studio van Homer in New York City was, was de stad zelden zijn thema. Tijdens de warme maanden reisde hij naar Pennsylvania, de Hudson River-vallei en New England om te kamperen, jagen, vissen en schetsen. In 1866 ging hij ongeveer een jaar naar Frankrijk. Hoewel beïnvloed door Frans naturalisme, Japanse prenten en hedendaagse mode-illustratie, veranderde zijn werk na zijn terugkeer in Amerika niet opmerkelijk, behalve dat zijn palet over het algemeen wat helderder was. Zulke vroege foto's als Long Branch, New Jersey (1869) en Snap the Whip (1872) tonen vrolijke scènes, de eerste van modieuze dames die langs de kust flaneren en de laatste van kinderen die na school in een weide dartelen. Op een paar vroege foto's wordt een verontrustende toon van menselijk isolement geslagen, een voorbode van Homer's latere, krachtigere werk.
Adoptie van aquarel en artistieke ontwikkeling
In 1873 begon Homer in aquarel te werken, waardoor hij de natuur snel en fris kon observeren. In dat veeleisende medium onderzocht en loste hij nieuwe artistieke problemen op, en zijn schilderijen van de komende jaren, zoals Breezing Up (A Fair Wind) (1873–1876), weerspiegelen het stimulerende effect van aquarel.
Homer groeide langzaam als kunstenaar, maar zijn ontwikkeling was constant. Met het verstrijken van de jaren werden zijn olieverfschilderijen groter, zijn figuren solitairer, zijn zorg voor naturalistische details groter. Hij schilderde veel vrouwen, steeds vaker als individuele figuren, intiem, teruggetrokken, vrouwelijk. Vanaf de late jaren 1870 begon Homer zijn zomers uitsluitend te wijden aan het direct schilderen van de natuur in aquarel. Een grotere zorg voor atmosferische effecten en gereflecteerd licht zorgde voor complexiteit van de beelden, maar stelde hem tegelijkertijd in staat een grotere picturale eenheid te bereiken.
Hoewel Homer enige erkenning kreeg tijdens zijn vroege jaren, had hij halverwege zijn carrière geen echt succes gehad. Tegen 1880 begon hij tekenen van steeds asociaal gedrag te vertonen en opzettelijk het gezelschap van andere mensen te mijden. In 1881 ging hij onverwachts naar Engeland, waar hij ongeveer twee jaar schetste en schilderde in Cullercoats, een afgelegen vissershaven aan de Noordzee. Daar, op 45-jarige leeftijd, begon zijn periode van grootste artistieke groei. Hij was geïntrigeerd door het leven van de sterke vissers van Cullercoats, die tegen de zee worstelden om in hun levensonderhoud te voorzien, maar hij schilderde die strijd niet rechtstreeks. In plaats daarvan beeldde hij de robuuste en moedige vrouwen van de stad af, die de netten herstelden, het huis hielden en wachtten tot hun mannen uit de zee zouden terugkeren. De Engelse kustsfeer vormde een nieuwe en moeilijke artistieke uitdaging, maar Homerus beheerste het diffuse licht, beperkt in kleur maar oneindig gevarieerd in toon, in een reeks subtiele aquarellen.
