Grote historische stad van Zimbabwe, Zimbabwe
Grote historische stad van Zimbabwe, Zimbabwe

Wat was De Grote Trek? (Mei 2024)

Wat was De Grote Trek? (Mei 2024)
Anonim

Great Zimbabwe, uitgebreide stenen ruïnes van een Afrikaanse ijzertijdstad. Het ligt in het zuidoosten van Zimbabwe, ongeveer 30 kilometer ten zuidoosten van Masvingo (voorheen Fort Victoria). Het centrale ruïnesgebied strekt zich uit over 80 hectare, waardoor Groot-Zimbabwe de grootste is van meer dan 150 grote stenen ruïnes verspreid over de landen Zimbabwe en Mozambique.

Zuidelijk Afrika: Mapungubwe en Great Zimbabwe

Op sites uit de 9e en 10e eeuw, zoals Schroda en Bambandyanalo in de Limpopo-vallei, lijkt de handel in ivoor en vee van invloed te zijn geweest

Naar schatting ondersteunden de centrale ruïnes en de omliggende vallei een Shona-bevolking van 10.000 tot 20.000. Met een economie die gebaseerd was op de veehouderij, de teelt van gewassen en de handel in goud aan de kust van de Indische Oceaan, was Groot-Zimbabwe het hart van een bloeiend handelsimperium van de 11e tot de 15e eeuw. Het woord zimbabwe, de naamgenoot van het land, is een Shona (Bantu) woord dat 'stenen huizen' betekent.

De site is over het algemeen verdeeld in drie hoofdgebieden: het Hill Complex, de Great Enclosure en de Valley Ruins. De eerste twee worden gekenmerkt door een constructie zonder stenen, maar ze bevatten ook verwoeste daga (aarden en modderstenen) constructies die ooit de stenen gebouwen in grandeur konden evenaren. De Valley Ruins, gelegen tussen het Hill Complex en de Great Enclosure, bevatten een groot aantal terpen die overblijfselen zijn van daga-gebouwen.

Het Hill Complex, voorheen de Akropolis genoemd, zou het spirituele en religieuze centrum van de stad zijn geweest. Het ligt op een steile heuvel die 80 meter boven de grond uitsteekt en de ruïnes strekken zich uit over zo'n 100 meter bij 45 meter. Het is het oudste deel van de site; Uit stratigrafisch bewijsmateriaal blijkt dat de eerste stenen daar rond het jaar 900 werden gelegd. De bouwers gebruikten natuurlijke granieten rotsblokken en rechthoekige blokken om muren te vormen tot wel 20 voet (6 meter) dik en 36 voet (11 meter) hoog. Binnen de muren zijn de overblijfselen van dagahuizen.

Ten zuiden van het Hill Complex ligt de Great Enclosure, de grootste afzonderlijke oude structuur in Sub-Sahara Afrika. De buitenmuur is ongeveer 820 voet (250 meter) in omtrek, met een maximale hoogte van 36 voet (11 meter). Een binnenmuur loopt langs een deel van de buitenmuur en vormt een smalle parallelle doorgang van 55 meter lang die naar de Conische Toren leidt. Het doel van de toren, 33 voet (10 meter) hoog en 16 voet (5 meter) in diameter, is onbekend, maar het kan een symbolische graanbak of een fallussymbool zijn geweest.

Groot-Zimbabwe werd in de 15e eeuw grotendeels verlaten. Met de achteruitgang van de stad lijken de steenbewerkingstechnieken en het maken van aardewerk naar het zuiden overgebracht naar Khami (nu ook in puin). Portugese ontdekkingsreizigers kwamen de ruïnes waarschijnlijk in de 16e eeuw tegen, maar het duurde tot het einde van de 19e eeuw dat het bestaan ​​van de ruïnes werd bevestigd, wat veel archeologisch onderzoek opleverde. Europese ontdekkingsreizigers die de site eind 1800 bezochten, dachten dat het de legendarische stad Ophir was, de locatie van de mijnen van koning Salomo. Vanwege zijn metselwerk en verder bewijs van een geavanceerde cultuur, werd de site afwisselend en ten onrechte toegeschreven aan oude beschavingen zoals de Fenicische, Griekse of Egyptische. In 1905 concludeerde de Engelse archeoloog David Randall-MacIver dat de ruïnes middeleeuws waren en uitsluitend van Afrikaanse afkomst; zijn bevindingen werden bevestigd door de Engelse archeoloog Gertrude Caton-Thompson in 1929.

In de late 19e eeuw werden in de ruïnes talrijke spekstenen beeldjes in de vorm van een vogel gevonden; deze Zimbabwaanse Vogel werd later een nationaal symbool, opgenomen in de Zimbabwaanse vlag en getoond op andere plaatsen van hoge eer. Great Zimbabwe werd een nationaal monument en werd in 1986 uitgeroepen tot werelderfgoed. Ondanks het historische belang en de nationalistische rol heeft de site echter onvoldoende overheidsfinanciering ontvangen voor het behoud en de wetenschappelijke studie.