Jimmie Foxx, voluit James Emory Foxx, ook wel Double X and the Beast genoemd (geboren 22 oktober 1907, Sudlersville, Maryland, VS - stierf 21 juli 1967, Miami, Florida), Amerikaanse professionele honkbalspeler, de tweede man in geschiedenis van de hoogste klasse om 500 homeruns te bereiken. (Babe Ruth was de eerste.) Een rechtshandige slagman die voornamelijk op het eerste honk speelde, sloot hij af met in totaal 534 homeruns. Zijn gemiddelde van de slagbeurten was.325.
Quiz
Beroemde Amerikaanse gezichten: feit of fictie?
Daniel Boone was een beroemde Amerikaanse ontdekkingsreiziger.
Foxx was een sensationele atleet van schooljongen, die in de zomer na zijn middelbare schooljaar met een semi-professioneel honkbalteam speelde. Hij was zo succesvol dat de Philadelphia Athletics of the American League (AL) zijn contract kocht en Foxx verliet de middelbare school tijdens zijn laatste jaar om zich bij het team aan te sluiten bij de lentetraining. Hij speelde spaarzaam van 1925 tot 1927 voordat hij een vaste klant werd in de line-up van het team in 1928.
Het volgende seizoen had Foxx de eerste van zijn 13 jaar met minstens 100 binnengeslagen punten (RBI's): hij reed 113 runs terwijl de atletiek wegliep met de AL-wimpel op weg naar een World Series-titel. Philadelphia won een tweede kampioenschap in 1930, dat werd benadrukt door Foxx die het winnende homerun haalde in de eerste helft van de negende inning van wedstrijd vijf. In 1932 sloeg hij 58 homeruns, zijn hoogste single-season output, sloeg een career-high.364, leidde de competitie met 169 RBI's en won zijn eerste Most Valuable Player (MVP) -prijs. Foxx won de Triple Crown in 1933 door de AL te leiden in het slaggemiddelde (.356), homeruns (48) en RBI's (163), wat resulteerde in opnieuw een AL MVP-prijs. Zijn sterke spel duurde de volgende twee jaar voort, maar het worstelende Philadelphia verruilde hem kort na het seizoen 1935 voor de Boston Red Sox.
Foxx speelde van 1936 tot medio 1942 met Boston. Zijn beste seizoen bij het team kwam in 1938, toen hij 50 homeruns sloeg, 175 punten reed en voor de derde keer tot MVP werd uitgeroepen. In 1940 sloeg hij zijn 500ste homerun in zijn carrière, maar zijn spel verslechterde snel na zijn laatste seizoen met alle sterrenkwaliteit in 1941. Foxx werd door Boston losgelaten en vroeg in het seizoen van 1942 opgeëist door de Chicago Cubs. Hij kondigde zijn pensionering aan het einde van het jaar aan na het slaan van.205 in 70 wedstrijden met de Cubs, maar hij keerde terug naar de sport voor korte stints bij respectievelijk de Cubs en de Philadelphia Phillies in respectievelijk 1944 en 1945, voordat hij definitief met pensioen ging in 1945.
Het postbaseballeven van Foxx werd geplaagd door alcoholisme en financiële problemen, en tot aan zijn dood op 59-jarige leeftijd bekleedde hij een aantal baantjes naast verschillende functies als minor league-coach. Hij werd in 1951 gekozen in de Baseball Hall of Fame.
