From the Vaults of Afro-Latino: Juanes 2015 (Mei 2024)
Juanes, oorspronkelijk Juan Estebán Aristizábal Vásquez, (geboren op 9 augustus 1972, Medellín, Colombia), Colombiaanse gitarist, zanger, songwriter en activist die een boeiende podiumpresentatie had en in de vroege 21e eeuw internationale erkenning kreeg voor zijn gepassioneerde romantische liedjes liefde en sociale strijd.
Quiz
Reis naar Zuid-Amerika: feit of fictie?
Het grootste geheel door land omgeven land ter wereld is Bolivia.
Toen Juanes zeven jaar oud was, leerden zijn vader en broers hem gitaar spelen en al snel raakte hij ondergedompeld in de muzikale tradities van zijn Colombiaanse thuisland. Later raakte hij verliefd op rock and roll en gedurende 11 jaar was hij zanger en gitarist voor Ekhymosis, een heavy metalband die in zijn land een sterke aanhang genoot. Juanes werd echter onrustig met de artistieke beperkingen van de band en in 1999 verhuisde hij naar Los Angeles om een solocarrière na te streven.
In 2000 debuteerde Juanes met Fíjate bien ("Take a Good Look"), een broeierig album dat een handvol hits opleverde en de zanger drie Latin Grammy Awards opleverde, waaronder de beste nieuwe artiest. Juanes 'grote doorbraak kwam in 2002 met de release van zijn tweede album, het heldere en energieke Un día normal ("A Normal Day"), met daarop de hitlijsten "A Dios le pido" ("I Ask God"), een volkslied voor vrede, en "Fotografia" ("Photograph"), een duet met de Canadese popzangeres Nelly Furtado. Un día normal won vijf prijzen op de Latin Grammy's van 2003, waaronder album van het jaar, record van het jaar en lied van het jaar. In 2004 bracht hij Mi sangre ("My Blood") uit, die ook meerdere Latin Grammy's ontving.
In 2007 lanceerde Juanes zijn eigen platenlabel, 4Js, genoemd naar zijn vader en broers en zussen (wiens namen beginnen met de letter J). Dat jaar bracht hij ook het album La vida uit
es un ratico (“Leven
Is a Moment”), waarop hij zijn oproep tot vrede, liefde, en sociale veranderingen gehandhaafd. Zijn succes bij de Latin Grammy Awards ging verder toen het album en de hitsingle "Me enamora" ("It Makes Me Fall in Love") in dezelfde grote categorieën wonnen als Un día normaliter. Hoewel de verkoop van Juanes enigszins daalde met het rockgedreven PARCE (2010), bevestigde MTV Unplugged (2012), een intieme live-opname die hem zijn derde Latin Grammy voor album van het jaar opleverde, zijn blijvende aantrekkingskracht. Hij bracht in 2013 een autobiografie uit, Persiguiendo el sol (Chasing the Sun).
Zijn album uit 2014, Loco de amor ("Crazy in Love"), gemaakt met rockproducent Steve Lillywhite, verdiende de Latin Grammy voor het beste pop / rockalbum. In 2017 bracht Juanes Mis planes son amarte uit ("My Plans Are to Love You)", een "visueel" album waarin elk nummer vergezeld ging van een scène in een film over de reis van een man naar liefde. Het kreeg ook een Latin Grammy voor beste pop / rockalbum.
Juanes 'passie voor muziek werd geëvenaard door zijn bezorgdheid over de problemen die Colombia teisterde. Door zijn liedjes - die stevig geworteld waren in cumbia, tango en de regionale muziek van zijn geboorteland - en door zijn voortdurende filantropische werk, veroordeelde hij het geweld in de wereld terwijl hij hoopte op een betere toekomst. In 2006 richtte Juanes de Mi Sangre Foundation op, een organisatie die zich inzet voor het uitroeien van Colombiaanse landmijnen en het ondersteunen van slachtoffers van landmijnongevallen. Het Juanes Peace Park, met speciale faciliteiten voor mensen met een handicap, werd in 2008 geopend in zijn geboortestad Medellín. In 2009 organiseerde en leidde Juanes een vredesconcert in Havana, ondanks kritiek van tegenstanders van de Cubaanse regering. Het drukbezochte evenement telde zo'n 15 andere artiesten.
