Mabel Normand, voluit Mabel Ethelreid Normand, (geboren op 9/10 november 1892? Staten Island ?, New York, VS - stierf 23 februari 1930, Monrovia, Californië), Amerikaanse filmactrice die een van de grootste komieken was van het stille tijdperk. Bekend om haar vrolijkheid en spontane geest, verscheen Normand in honderden films (en regisseerde er een aantal) en groeide zo populair dat ze Mary Pickford kortstondig evenaarde als 'America's sweetheart'.
Quiz
Filmliefhebber
Welke film bevat robijnrode pantoffels?
Een groot deel van het vroege leven van Normandië is onduidelijk, inclusief wat voor schaarse opleiding ze ook heeft gekregen. Rond de leeftijd van 15 werd ze een kunstenaarsmodel voor onder meer James Montgomery Flagg en Charles Dana Gibson. Ondanks haar gebrek aan acteerervaring slaagde ze er in 1910 in om een baan te krijgen als extraatje bij de Biograph-filmstudio in New York City. Daarna werkte ze tot eind 1911 in de studio van Vitagraph, toen ze terugkeerde naar Biograph. Tijdens deze periode speelde ze zowel komische als dramatische rollen, soms onder de door de studio toegewezen naam Muriel Fortescue.
Bij Biograph ontmoette Normand regisseur Mack Sennett, die een van de belangrijkste mensen in haar leven zou worden, zowel persoonlijk als professioneel. In 1912 verliet ze Biograph met Sennett om zich bij zijn nieuwe Keystone Film Company in Californië aan te sluiten. Daar was ze een pionier in een nieuw type stripfiguur: een mooi meisje dat een pratfall aankon. Tot Normand waren de meeste strips - zowel mannen als vrouwen - zowel grappig als grappig en gebruikten ze fysieke kenmerken zoals schele ogen, lompe grootte of een huiselijk gezicht om het publiek aan het lachen te maken. Normand betoverde het publiek met haar petite, ondeugende schoonheid, maar nam ook volledig deel aan de ruige, slam-bang fysieke komedie die Sennett's handelsmerk was. Tijdens het werken aan een Sennett-film over 1913 zou ze zijn bezweken voor een impuls en een custardtaart naar Ben Turpin hebben gegooid, waardoor ze al snel een klassiek filmkomedie-stuk werd.
Normand was de onbetwiste vrouwelijke ster van het bedrijf Keystone toen Charlie Chaplin eind 1913 erbij kwam, en hij leerde veel basisfilms van haar. Ze verschenen samen in 11 films, meestal met één en twee spoelen. Ze regisseerde hem in Mabel at the Wheel (1914) en later regisseerden ze verschillende films, waaronder Mabel's Busy Day en Mabel's Married Life (beide 1914). Hun bekendste combinatie is misschien wel de geweldige Tillie's Punctured Romance (1914), de eerste lange speelfilm, waarin Marie Dressler zich bij hen voegde. Normand speelde ook met Roscoe "Fatty" Arbuckle in een succesvolle reeks komedies.
Het succes van Tillie's Punctured Romance stimuleerde de wens van Normand om verder te gaan dan de gebruikelijke Sennett slapstickshorts, en in 1916 organiseerde Sennett de Mabel Normand Feature Film Company voor haar. De firma produceerde het komische drama Mickey, maar Sennett vertraagde de release van de foto tot 1918, toen het enorm succesvol bleek te zijn. Normand echter, nadat ze haar verloving met Sennett had verbroken en gefrustreerd door de vertragingen bij Mickey, verliet Keystone in 1917 om zich aan te sluiten bij de nieuwe Goldwyn Film Company, waar ze films maakte als Joan of Plattsburg (1918), The Venus Model (1918), Sis Hopkins (1919) en Upstairs (1919). In 1920 ontsloeg Goldwyn haar van haar contract - ze was steeds onbetrouwbaarder geworden vanwege haar cocaïne- en alcoholmisbruik - en ze voegde zich weer bij Sennett om Molly O '(1921) te maken.
De moord in februari 1922 op William Desmond Taylor, een Hollywood-regisseur en goede vriend van Normandië, was het begin van het einde van haar carrière. Ze gaf toe dat ze Taylor vlak voor de moord had gezien, en hoewel ze onschuldig was, wekte de sensationele publiciteit uit de zaak een publieke verontwaardiging op over de censuur van haar films. Ze maakte Head Over Heels (1922), Oh, Mabel Behave (1922), Suzanna (1922) en The Extra Girl (1923) voor Sennett, maar in 1924 schoot haar chauffeur een rijke vriend van haar neer en haar carrière kon niet overleven. het tweede schandaal. Ze speelde in een onsuccesvol toneelstuk in 1925 en in 1926 verscheen ze in een paar Hal Roach-komedieshorts, maar het publiek zou haar niet langer accepteren.
