Praying Mantises - The Kung Fu Killers of the Insect Kingdom (Mei 2024)
Mantid, (familie Mantidae), ook wel bidsprinkhanen, het bidden mantid, of bidsprinkhaanelk van ongeveer 2000 soorten grote, langzaam bewegende insecten die worden gekenmerkt door voorpoten met vergrote dijbenen (bovenste gedeelte) die een groef hebben die is bekleed met stekels waarin het scheenbeen (onderste gedeelte) drukt. Met hun gestekelde voorpoten grijpen mantids, die zich uitsluitend voeden met levende insecten, hun prooi in een viselike grip. Bij alarm neemt de mantid een 'bedreigende' houding aan door zijn vleugels op te heffen en te ritselen (als het een gevleugelde soort is) en vertoont vaak een heldere waarschuwingskleuring. Meestal gevonden in vegetatie in plaats van op de grond, kan een mantid vermomd zijn om te lijken op groen of bruin blad, een gedroogd blad, een slank takje, een korstmos, een felgekleurde bloem of een mier. Deze camouflage verbergt het voor roofdieren en maakt het ook onopvallend terwijl het stalkt of op slachtoffers wacht. Het vrouwtje, dat tijdens de paring vaak het mannetje eet,legt ongeveer 200 eieren in een grote coconachtige capsule (ootheca), die dient om de eieren te beschermen tegen slechte weersomstandigheden en vijanden. De nimfen, die geen vleugels hebben maar anderszins op volwassenen lijken, komen allemaal tegelijkertijd naar voren. De nimfen zijn vaak kannibalistisch.
De meeste mantidsoorten zijn tropisch of subtropisch. Representatieve Europese geslachten zijn Mantis (M. religiosa is de meest voorkomende), Ameles, Iris en Empusa. Noord-Amerikaanse geslachten zijn Stagmomantis (S. carolina wordt wijd verspreid), Litaneutria (L. minor, een kleine westerse soort, is de enige in Canada geboren mantid) en Thesprotia en Oligonicella (beide zeer slanke vormen). M. religiosa, Iris oratoria, Tenodera angustipennis en T. aridifolia sinensis zijn in Noord-Amerika geïntroduceerd. De laatste soort is de bekende Chinese mantid, afkomstig uit vele delen van Oost-Azië en de grootste mantid in Noord-Amerika, variërend van 7 tot 10 cm lang.
The name mantis, which means “diviner,” was given to this insect by the ancient Greeks because they believed that it had supernatural powers. Its current name, mantid, or “soothsayer,” also reflects this belief. Numerous myths and legends are associated with the mantid because it can remain motionless or sway gently back and forth, with head raised and front legs outstretched in an apparent attitude of supplication. According to superstition, the brown saliva of a mantid can cause blindness in a man, and a mantid, if eaten, can kill a horse or mule. The common name praying mantid and the scientific name Mantis religiosa, together with many other names such as Gottesanbeterin (German), prie-Dieu (French), prega-Diou (Provençal), and the West Indian “god-horse,” suggest piety. The names devil’s horse and mule killer also are used. Since all mantids are ferocious carnivores, “preying” rather than “praying” may better describe them.
The classification of this family varies greatly among entomologists. Although commonly placed in the suborder Mantodea of the order Orthoptera, it may be placed in its own order, Mantodea, or with the cockroaches, which also produce an ootheca, in the order Dictyoptera.
