Meïr Aron Goldschmidt Deense auteur
Meïr Aron Goldschmidt Deense auteur
Anonim

Meïr Aron Goldschmidt, (geboren 26 oktober 1819, Vordingborg, Denemarken - stierf 15 augustus 1887, Kopenhagen), Deense schrijver van joodse afkomst wiens werk het latere realisme voorafschaduwde.

Quiz

Noem die auteur

Wie schreef The Wealth of Nations?

Goldschmidt werd geboren in een rijke familie. Toen hij 13 was, brak hij met het orthodoxe jodendom, maar hij moest altijd gehecht blijven aan zijn joodse achtergrond, een gehechtheid die tot uitdrukking kwam in zijn romans. Hij ging naar school in Kopenhagen, waar hij medicijnen wilde studeren, maar in plaats daarvan werd hij journalist. In 1840 richtte hij Corsaren op ('De zeerover'), een satirisch weekblad waarin liberale en democratische ideeën tot uitdrukking komen. Zijn eigen geestige en vaak politiek dubbelzinnige bijdragen maakten de publicatie invloedrijk. Een vete met de filosoof Søren Kierkegaard zorgde ervoor dat hij de krant opgaf en in 1846 naar het buitenland ging. Zijn eerste roman, En Jøde (1845; een jood), beschreef de kloof tussen de joodse cultuur en de Deense samenleving. Terugkerend in 1847, richtte Goldschmidt een nieuw tijdschrift op, Nord og Syd ("Noord en Zuid"), waarin zijn roman Hjemløs (die hij zelf vertaalde als Homeless, 3 delen, 1861) van 1853 tot 1857 in series werd uitgegeven. Hij bezocht Engeland verschillende en dacht erover om zich daar te vestigen, maar besloot een Deense schrijver te blijven. In de jaren 1860 werd hij beschouwd als de belangrijkste romanschrijver van Denemarken, maar zijn invloed nam later af in het licht van de nieuwe radicale beweging onder leiding van Georg Brandes.

Goldschmidt's beste beschrijvingen van het joodse leven zijn te vinden in zijn korte verhalen, met name in Fortællinger (1846; "Tales"). In Ravnen (1867; "The Raven"), een van de markante Deense romans uit de 19e eeuw, beeldt hij joden af ​​met een ongewone mix van sympathie en ironie. Goldschmidt is een voortreffelijke stylist, vooral in zijn korte verhalen. Zijn filosofie van vergeldende gerechtigheid, of aartsvijand, ligt ten grondslag aan de meeste van zijn romans en ook aan zijn memoires, Livserindringer og resultater (1877; "Memories and Accomplishments of Life").