#48: Red Grange | The Top 100: NFL’s Greatest Players (2010) | NFL Films (Mei 2024)
Red Grange, bijgenaamd Harold Edward Grange, (geboren op 13 juni 1903, Forksville, Pennsylvania, VS - overleden op 28 januari 1991, Lake Wales, Florida), Amerikaanse collegiale en professionele voetbalster en omroeporganisatie die een uitstekende halfback was, bekend voor spectaculaire lange runs die hem een van de beroemdste spelers van de 20e eeuw maakten. Hij was een belangrijke invloed op het populariseren van het profvoetbal.
voetbalveld: Red Grange en professionaliteit
In de jaren twintig zag Red Grange zich als de eerste echte beroemdheid in het voetbal. Grange kreeg nationale bijval voor de zijne
Grange was een topvoetballer op de Wheaton (Illinois) High School voordat hij in 1922 naar de University of Illinois ging. Daar speelde hij voetbal in de seizoenen 1923–25 en werd hij elk seizoen geselecteerd als All-American halfback. Hij werd een nationaal idool in 1924 toen hij een van de meest sensationele eendaagse prestaties van een atleet in de sportgeschiedenis leverde. Tegen een hoog aangeschreven Michigan-team liep Grange in het eerste kwart van het spel voor touchdowns van 95, 67, 56 en 44 yards. In de tweede helft scoorde hij een vijfde touchdown en gooide een touchdownpass in een overwinning van 39-14 Illinois. Grange kreeg de bijnaam "Galloping Ghost" vanwege zijn verblindende snelheid en ongrijpbare loopstijl.
Het volgende jaar leverde Grange opnieuw een spectaculaire prestatie in het Oosten, waar sommige sportschrijvers zijn bekwaamheid en de kwaliteit van het voetbal in het Midwesten in twijfel trokken. Hij leidde Illinois naar een 24-2 overwinning op Pennsylvania, scoorde drie touchdowns en won 363 yards. Na zijn laatste universiteitswedstrijd in 1925 stopte Grange met school en tekende een professioneel contract bij de Chicago Bears van de National Football League (NFL). Te midden van veel controverse over zijn beslissing om de school te verlaten en een professionele atleet te worden, trok Grange enorme menigten naar de laatste wedstrijden van de Bears in het NFL-seizoen en op een uitgebreide barnstorming-tour. Hij demonstreerde het potentieel voor de groei van het profvoetbal, een spel dat op dat moment door veel sportfans niet hoog werd gewaardeerd.
In 1926 speelde Grange voor de New York Yankees in de American Football League, die hij en zijn agent Charles C. Pyle oprichtten. De competitie vouwde na één seizoen op en de Yankees traden in 1927 toe tot de NFL. In dat seizoen liep Grange een ernstige knieblessure op en zat hij in het seizoen 1928; daarna keerde hij terug om te spelen voor de Chicago Bears (1929–34). Na zijn blessure was Grange niet langer de explosieve hardloper die hij was geweest, maar hij bleef een aantal seizoenen een toonaangevende speler in de NFL en was ook een uitstekende verdedigende rug.
Na zijn pensionering van het voetbal werd Grange de eerste bekende atleet die een succesvolle radio- en televisieomroeporganisatie werd, met een carrière van 25 jaar (1934–1969). Grange was een charterlid van zowel de College Football Hall of Fame (1951) als de Pro Football Hall of Fame (1963).
