Robinson Crusoe roman van Defoe

Robinson Crusoe, voluit The Life and Strange Surprizing Adventures of Robinson Crusoe, of York, Mariner: Who Lived Eight and Twenty Years, All Alone op een onbewoond eiland aan de kust van Amerika, vlakbij de monding van de grote rivier van Oroonoque; Na door schipbreuk op de wal te zijn geworpen, waarin alle mannen zijn omgekomen, behalve zichzelf. Met een Account hoe hij eindelijk was als Strangely Deliver'd door Pyrates. Zelf geschreven. , roman van Daniel Defoe, voor het eerst gepubliceerd in Londen in 1719. Defoe's eerste lange fictieboek introduceerde twee van de meest duurzame karakters in de Engelse literatuur: Robinson Crusoe en Friday.

Quiz

Beroemde documenten

Wat is het oudst bekende rechtssysteem?

Crusoe is de verteller van de roman. Hij beschrijft hoe hij als eigenzinnige jongeman het advies van zijn familie negeerde en zijn comfortabele middenklassehuis in Engeland verliet om naar zee te gaan. Zijn eerste ervaring op een schip bijna doodt hem, maar hij volhardt, en een reis naar Guinee “made me zowel een Zeeman en een handelaar,” Crusoe uit. Nu enkele honderden ponden rijker, vaart hij opnieuw naar Afrika, maar wordt gevangengenomen door piraten en als slaaf verkocht. Hij ontsnapt en komt terecht in Brazilië, waar hij een plantage verwerft en bloeit. Ambitieuze voor meer welvaart, Crusoe maakt een deal met handelaren en andere plantage-eigenaren om uit te varen naar Guinee, kopen slaven, en terug te keren met hen naar Brazilië. Maar hij stuit op een storm in het Caribisch gebied en zijn schip is bijna vernietigd. Crusoe is de enige overlevende, aangespoeld op een verlaten kust. Hij redt wat hij kan van het wrak en vestigt een leven op het eiland dat bestaat uit spirituele reflectie en praktische maatregelen om te overleven. Hij documenteert zorgvuldig in een dagboek alles wat hij doet en ervaart.

Na vele jaren ontdekt Crusoe een menselijke voetafdruk en ontmoet hij uiteindelijk een groep inheemse volkeren - de 'wilden', zoals hij ze noemt - die gevangenen naar het eiland brengen om ze te doden en op te eten. Een van de gevangenen van de groep ontsnapt en Crusoe schiet degenen neer die hem achtervolgen, waardoor de gevangene effectief wordt bevrijd. Zoals Crusoe een van zijn vroegste interacties met de man beschrijft, slechts enkele uren na zijn ontsnapping:

Eindelijk legt hij zijn hoofd plat op de grond, dicht bij mijn voet, en zet mijn andere voet op zijn hoofd, zoals hij eerder had gedaan; en daarna maakte hij mij alle tekenen van onderwerping, dienstbaarheid en onderwerping denkbaar om mij te laten weten hoe hij mij zou dienen zolang hij leefde; Ik begreep hem in veel dingen, en liet hem weten dat ik hem heel graag mocht; in een korte tijd begon ik met hem te praten en leerde hem met mij te praten; en eerst liet ik hem weten dat zijn naam vrijdag zou moeten zijn, wat de dag was dat ik zijn leven redde; Ik belde hem zo voor de herinnering aan de tijd; Ik leerde hem ook om Meester te zeggen, en liet hem toen weten dat dat mijn Naam zou zijn. (Robinson Crusoe, red. Door J. Donald Crowley [Oxford University Press, 1998]).

Crusoe verandert "my Man Friday" geleidelijk in een Engelssprekende christen. 'Nooit had de mens een trouwere, liefdevollere, oprechte dienaar dan vrijdag voor mij', legt Crusoe uit. Er ontstaan ​​verschillende ontmoetingen met lokale volkeren en Europeanen. Na bijna drie decennia op het eiland vertrekt Crusoe (met vrijdag en een groep piraten) naar Engeland. Crusoe vestigt zich daar een tijdje nadat hij zijn plantage in Brazilië heeft verkocht, maar zoals hij uitlegt: 'Ik kon de sterke neiging niet weerstaan ​​die ik had om mijn eiland te zien.' Hij keert uiteindelijk terug en leert wat er gebeurde nadat de Spanjaarden de macht overnamen.

Defoe baseerde waarschijnlijk een deel van Robinson Crusoe op de ervaringen uit het echte leven van Alexander Selkirk, een Schotse zeeman die op eigen verzoek in 1704 na een ruzie met zijn kapitein aan land werd gebracht op een onbewoond eiland en daar bleef tot 1709. Maar Defoe nam zijn roman die veel verder gaat dan Selkirk's verhaal door de tradities van de puriteinse spirituele autobiografie te vermengen met een indringend onderzoek van de aard van de mens als sociale wezens. Hij gebruikte ook componenten van reisliteratuur en avonturenverhalen, die beide de populariteit van de roman verhoogden. Uit dit mengsel kwam Defoe's grote prestatie in Robinson Crusoe voort: de uitvinding van een moderne mythe. De roman is zowel een aangrijpend verhaal als een sobere, brede reflectie op ambitie, zelfredzaamheid, beschaving en macht.

Robinson Crusoe was een populair succes in Groot-Brittannië en heeft in de maanden na de eerste publicatie meerdere edities doorgemaakt. Vertalingen werden snel gepubliceerd op het Europese continent en Defoe schreef een vervolg (The Farther Adventures of Robinson Crusoe) dat ook in 1719 werd gepubliceerd. Het boek van Defoe spoorde onmiddellijk imitaties aan, genaamd Robinsonades, en hij gebruikte het zelf als springplank voor meer fictie. (Voor een bespreking van Robinson Crusoe in de context van Defoe's carrière, zie Daniel Defoe: Later leven en werken.) Robinson Crusoe zou opduiken in Jean-Jacques Rousseau's Émile (1762) en in Karl Marx's Das Kapital (1867). De roman The Swiss Family Robinson (vertaald in het Engels in 1814) en de films His Girl Friday (1940), Swiss Family Robinson (1960) en Robinson Crusoe on Mars (1964) zijn slechts enkele van de werken die riffen - sommige rechtstreeks, sommigen schuin - over Defoe's roman en de hoofdpersonen.

Sommige critici hebben de status van Robinson Crusoe als een roman op zich besproken: de structuur ervan is zeer episodisch en Defoe's ongelijkmatige verhaallijn en knagende fouten - een geit die bijvoorbeeld mannelijk is, wordt later vrouwelijk als de omstandigheden dat vereisen - suggereren dat hij misschien niet de werkzaamheden gepland of uitgevoerd als één geheel. In veel opzichten stelt de heterogeniteit ervan - het feit dat het kenmerken van de genres romantiek, memoires, fabel, allegorie en andere samenbrengt - dat roman het enige label is dat groot genoeg is om het te beschrijven. Robinson Crusoe wordt het best begrepen als naast romans als Tristram Shandy en Infinite Jest, die allemaal de mogelijkheden van de roman vergroten door de grenzen ervan te vervagen.