Scheeliet, calciumwolframaatmineraal, CaWO 4, dat is een belangrijk erts van wolfraam. Het kreeg commerciële waarde in de 20e eeuw toen wolfraam werd gebruikt in gelegeerd staal en elektrisch licht filamenten. Het mineraal is genoemd ter ere van de Zweedse chemicus Carl Wilhelm Scheele, die er in 1781 wolfraamzuur van heeft verkregen. Scheeliet komt vaak voor als compacte of korrelige massa in contact met metasomatische afzettingen, aderen op hoge temperatuur en graniet pegmatieten. In de Verenigde Staten is er veel gewonnen in North Carolina, Californië en Nevada. Het komt ook voor in Cornwall en Cumberland in Engeland, en in Bolivia, Nieuw-Zuid-Wales, Nieuw-Zeeland, Siberië, Zwitserland en Frankrijk.
Quiz
De aarde verkennen: feit of fictie?
De ligging van de zuidpool is constant.
Scheeliet is wit, geel, bruin of groen van kleur en heeft een glasachtige tot blijvende glans. De meeste scheeliet fluoresceert, de kleur varieert van blauw-wit of wit tot geel, afhankelijk van de hoeveelheid aanwezig molybdeen. De Mohs-hardheid van het mineraal is 4,5–5; soortelijk gewicht, 5,9–6,1; en kristalsysteem, tetragonaal. Scheelite is een eindlid van een continue reeks vaste oplossingen waarin het tweede bestanddeel het vergelijkbare minerale powelliet CaMoO 4 is.
