Sir William Withey Gull, 1st Baronet, (geboren 31 december 1816, Colchester, Essex, Eng. - stierf 29 januari, 1890, Londen), vooraanstaande Engelse arts van zijn tijd, docent en arts in Guy's Hospital, Londen, en een uitstekende klinische leraar.
Quiz
Engelse mannen van onderscheid: feit of fictie?
In Groot-Brittannië heeft een ridder de titel 'Sir'.
Gull behaalde zijn MD aan de Universiteit van Londen in 1846 en werd docent fysiologie en anatomie en vervolgens arts bij Guy's, waar hij de rest van zijn leven les gaf of diende als adviserend arts. Hij was een beroemde en populaire leraar en sommige van zijn epigrammen zijn nog steeds actueel. Gull had ook een succesvolle en modieuze privépraktijk - waaronder onder zijn patiënten Queen Victoria en de Prince of Wales - waardoor hij voor zijn tijd rijker was dan welke Engelse arts dan ook. Hij werd in 1872 tot baron gemaakt.
Gull heeft waardevolle artikelen bijgedragen aan Guy's Hospital Reports over veel klinische onderwerpen, waaronder xanthoom, intermitterende hematurie, de behandeling van lintworm (met olie van mannelijke varen), hyperthyreoïdie en hypochondrie. Hij was een van de eerste clinici die pathologische laesies bij tabes dorsalis (1856), intermitterende hemoglobinurie (1866), arteriosclerotische atrofie van de nier (1872; met HG Sutton) en myxoedeem (1873), bekend als de ziekte van Gull, beschreef. Hij noemde en gaf ook een klassieke beschrijving van anorexia nervosa (1874). Hij geloofde in minimaal drugsgebruik ('De weg naar een kliniek gaat via het pathologisch museum en niet via de apotheek') en verdedigde het gebruik van vivisectie en klinisch onderzoek. Volgens indirect bewijs is Gull door moderne schrijvers geïmpliceerd als een mogelijke kandidaat voor de beruchte Victoriaanse moordenaar Jack the Ripper.
