Speciale oorlogvoering

Special operations warfare, onconventionele militaire acties tegen vijandelijke kwetsbaarheden die worden ondernomen door speciaal aangewezen, geselecteerde, opgeleide, uitgeruste en ondersteunde eenheden die bekend staan ​​als speciale troepen of special operations forces (SOF). Speciale operaties worden vaak uitgevoerd in combinatie met conventionele militaire operaties als onderdeel van een aanhoudende politiek-militaire campagne. Sommige speciale operaties zijn spectaculaire directe invallen die brede publiciteit genereren, maar andere zijn indirecte inspanningen op lange termijn die nooit bekend worden gemaakt. Welke vorm het ook aanneemt, elke speciale operatie is een poging om zo economisch mogelijk specifieke problemen op operationeel of strategisch niveau op te lossen die moeilijk of onmogelijk zijn om alleen met conventionele troepen aan te pakken.

Verschillen tussen oorlogvoering met speciale operaties en conventionele oorlogvoering

De oorlog met speciale operaties wordt gevoerd door geüniformeerde strijdkrachten. Dit onderscheid helpt om onderscheid te maken tussen oorlogvoering met speciale operaties en activiteiten zoals sabotage en omverwerping door inlichtingendiensten of interne veiligheid en politiebeheer door wetshandhavingseenheden die speciale wapens en tactieken gebruiken. Soms is de scheidslijn tussen speciale operaties van inlichtingendiensten en die van militaire eenheden niet duidelijk, zoals bij het verzamelen van inlichtingen enerzijds en speciale verkenningsactiviteiten anderzijds. Vaak is het enige verschil daartussen organisatorisch, omdat speciale eenheden onder militaire commandostructuren vallen en de operators uniform dragen, terwijl die van inlichtingendiensten dat niet doen. Bovendien zijn er juridische verschillen tussen de twee activiteiten: nationale wetten die openlijke en clandestiene militaire acties toestaan, kunnen volledig los staan ​​van wetten die geheime acties van civiele inlichtingendiensten toestaan, en er is zeker een groot verschil over de hele wereld in de wettelijke bescherming die wordt geboden aan militairen in tegenstelling tot inlichtingenpersoneel. (Inlichtingendiensten hebben internationaal geen juridische status, terwijl militairen ogenschijnlijk enige bescherming genieten onder de oorlogswetten.)

Gezien het onorthodoxe karakter ervan, is oorlogvoering met speciale operaties direct gerelateerd aan andere bekende vormen van onconventionele oorlogvoering zoals terrorisme, guerrillaoorlogvoering en opstand. Meestal worden echter speciale eenheden opgeleid om dergelijke vormen van oorlogvoering tegen te gaan, met behulp van superieure tactieken, uitrusting, bevoorrading en mobiliteit om terroristen, guerrillastrijders en opstandelingen te verslaan die uit noodzaak onconventionele tactieken toepassen. Speciale troepen proberen irreguliere tegenstanders te beroven van de weinige tactische voordelen die ze bezitten door hen mobiliteit, toevluchtsoord, verrassing en initiatief te ontzeggen. In andere gevallen kunnen speciale troepen echter guerrillaoorlog of opstand voeren tegen conventionele, op de staat gebaseerde tegenstanders, bijvoorbeeld door het aanvallen of lastigvallen van aanvoerlijnen, het verhogen van partijdige troepen of het afleiden van vijandelijke troepen van conventionele operaties door hen te dwingen om met bedreigingen om te gaan. in gebieden waarvan wordt gedacht dat ze gepacificeerd of beveiligd zijn.

Speciale operaties moeten ook worden onderscheiden van operaties die worden uitgevoerd door "gespecialiseerde" conventionele strijdkrachten, bijvoorbeeld door de lucht en amfibische eenheden. Die strijdkrachten zijn georganiseerd, uitgerust en opgeleid om één specifieke taak uit te voeren (bijvoorbeeld een aanval vanuit de lucht, inbeslagname van een vliegveld of een amfibische landing), en ze zouden veel tijd, omscholing en uitrusting nodig hebben om een ​​andere taak uit te voeren. Vaak krijgen dergelijke gespecialiseerde eenheden de bijnaam corps d'elite, wat hun unieke doel, tradities en eerdere prestaties in de strijd weerspiegelt. De belangrijkste verschillen tussen speciale operatiekrachten en gespecialiseerde strijdkrachten liggen op twee brede gebieden. De eerste is de omvang van hun operaties: speciale operaties zijn relatief kleinschalig en worden uitgevoerd door bedrijven, pelotons, teams of squadrons, terwijl gespecialiseerde operaties worden uitgevoerd door grote eenheden zoals regimenten, brigades of zelfs divisies. Het tweede gebied is orthodoxie: speciale operaties hebben geïmproviseerde en vaak indirecte benaderingen, terwijl gespecialiseerde militaire operaties orthodoxe benaderingen bevatten in een relatief directe aanval.

Samenvattend, oorlogvoering met speciale operaties verschilt van conventionele oorlogvoering op basis van drie criteria: de economische manier waarop geweld wordt gebruikt; verschillende overwegingen en berekeningen van politiek en operationeel risico; en de kenmerken en kwaliteiten van de strijdkrachten die ze leiden. De 'speciale' eigenschappen van speciale eenheden zijn een product van hun organisatie, training, ondersteuning en, het belangrijkste, selectie. Al deze factoren worden hieronder in detail besproken en ze maken allemaal de vorming mogelijk van flexibele krachten die onorthodoxe benaderingen gebruiken om moeilijke en risicovolle problemen op te lossen.