Mantel- en zwaarddrama, ook wel mantel- en dolktheater genoemd, Spaanse comedia de capa y espada, 17e-eeuwse Spaanse toneelstukken van manieren en intriges uit de hogere middenklasse. De naam is afgeleid van de mantel en het zwaard die deel uitmaakten van de typische straatkleding van studenten, soldaten en cavaliers, de favoriete helden. Het type werd verwacht door de toneelstukken van Bartolomé de Torres Naharro, maar de populariteit werd gevestigd door de inventieve drama's van Lope de Vega en Tirso de Molina. De uiterst gecompliceerde plots behandelen de frustratie van een geïdealiseerde liefde van de conventionele Spaanse pundonor ("erepunt"). De zaken van de dame en haar dapperheid worden weerspiegeld of geparodieerd in de daden van de dienaren; de held van de held (de gracioso) levert ook een logisch commentaar op de manieren van zijn meesters. Na veel misverstanden, duels, verzakingen en valse alarmen over eer, eindigen de toneelstukken meestal gelukkig met verschillende huwelijken. In de 19e en 20e eeuw verwees de term 'mantel en dolk' naar spionage, zowel echt als fictief.
