Ernest Chausson - Poème (for Violin and Orchestra) Op. 25 (Mei 2024)
Ernest Chausson, voluit Amédée-Ernest Chausson, (geboren 21 januari 1855, Parijs, Frankrijk - stierf 10 juni 1899, Limay), componist wiens kleine hoeveelheid composities hem een hoge positie heeft gegeven bij Franse componisten van de late 19e eeuw.
Quiz
Muzikale oorsprong: feit of fictie?
Carl Perkins was een van de oprichters van rockabilly.
Na het behalen van een doctoraat in de rechten, ging Chausson in 1879 naar het Conservatorium van Parijs voor een opleiding bij Jules Massenet en César Franck. Op dat moment bezocht hij ook München en Bayreuth, waar hij Richard Wagner's opera's Der fliegende Holländer (1843; The Flying Dutchman), Tristan und Isolde (1865) en in 1882 de première van Parsifal zag. Deze ontmoetingen met het werk van Wagner breidden zijn muzikale universum enorm uit, tot dan toe grotendeels beperkt tot Franse operatische en heilige stijlen.
De rest van zijn leven cultiveerde Chausson rustig zijn kunst als componist, ondersteund door een bescheiden erfenis. Vastbesloten om elke imputatie van amateurisme tegen te gaan, werkte hij hardnekkig aan zijn partituren en leidde hij een salon waar vele soorten professionele muzikanten te vinden waren, waaronder de jonge componisten Claude Debussy en Isaac Albéniz, pianist Alfred-Denis Cortot en violist Eugène Ysaÿe. Omdat hij graag Franse muziek wilde promoten, was hij jarenlang secretaris van de Société Nationale de Musique en bood hij enthousiaste steun aan jongere Franse componisten.
Als een echt lid van de Franck-cirkel cultiveerde Chausson een stijl die dramatisch en rijk chromatisch werd, terwijl hij ook een zekere reserve behield die een blijvend kenmerk van de Franse smaak was. Dit is te zien in zijn grootschalige producties, zoals de Poème de l'amour et de la mer voor solostem en orkest (1882–90; herzien 1893), de Poème voor solo-viool en orkest (1896) en zijn Symfonie in Bes majeur (1889-1890). Voor zijn opera Le Roi Arthus (1895; voor het eerst opgevoerd 1903) componeerde Chausson op Wagneriaanse wijze zijn eigen libretto en verwerkte het een systeem van leit-motieven.
