Granaat militaire technologie

Granaat, kleine explosieve, chemische of gasbom die op korte afstand wordt gebruikt. Het woord granaat is waarschijnlijk afgeleid van het Franse woord voor granaatappel, omdat de bolvormige vormen van vroege granaten op dat fruit leken. Granaten kwamen rond de 15e eeuw in gebruik en bleken bijzonder effectief te zijn wanneer ze tijdens een aanval tussen vijandelijke troepen in de greppel van een fort explodeerden. Ze werden uiteindelijk zo belangrijk dat speciaal geselecteerde soldaten in 17e-eeuwse Europese legers werden opgeleid tot granaatwerpers of grenadiers (zie grenadier). Na ongeveer 1750 werden granaten vrijwel verlaten omdat het bereik en de nauwkeurigheid van vuurwapens was toegenomen, waardoor de mogelijkheden voor close combat waren afgenomen. Granaten kwamen pas op belangrijke schaal terug in gebruik tot de Russisch-Japanse oorlog (1904–05). De effectiviteit van de granaat bij het aanvallen van vijandelijke posities tijdens de loopgravenoorlog van de Eerste Wereldoorlog leidde ertoe dat het een standaardonderdeel werd van de uitrusting van de infanterist van het gevecht, en dat is het nog steeds. Alleen al door de Verenigde Staten werden meer dan 50.000.000 fragmentatiegranaten vervaardigd voor gebruik in de Tweede Wereldoorlog.

Quiz

Gadgets en technologie: feit of fictie?

Virtual reality wordt alleen gebruikt in speelgoed.

De meest gebruikte granaten in oorlogstijd zijn explosieve granaten, die meestal bestaan ​​uit een kern van TNT of een ander hoog explosief dat is ingekapseld in een ijzeren jas of container. Dergelijke granaten hebben een lont die het explosief tot ontploffing brengt, hetzij bij een botsing, hetzij na een korte (gewoonlijk vier seconden) tijdsvertraging die lang genoeg is om de granaat nauwkeurig te kunnen gooien, maar te kort is voor vijandige soldaten om de granaat terug te gooien zodra deze is belandde tussen hen. Een veel voorkomend type explosieve granaat is de fragmentatiegranaat, waarvan het ijzeren lichaam of de behuizing is ontworpen om in kleine, dodelijke, snel bewegende fragmenten in te breken zodra de TNT-kern explodeert. Dergelijke granaten wegen meestal niet meer dan 2 pond (0,9 kg). Explosieve handgranaten worden gebruikt om het personeel aan te vallen in schuttersputten, loopgraven, bunkers, bunkers of andere versterkte posities en bij straatgevechten.

Een andere belangrijke klasse zijn chemische en gasgranaten, die meestal verbranden in plaats van exploderen. Deze klasse omvat rook, brandgevaarlijke (brandende), verlichtende, chemische oorlogsvoering en traangasgranaten. Deze laatste worden door de politie gebruikt voor oproer- en menigtebeheersing. Verschillende toepassingen kunnen worden gecombineerd, zoals in een witte fosforgranaat die rook, brandgevaarlijke en antipersoonseffecten heeft.

Granaten kunnen worden gelanceerd vanaf de loop van een geweer door de kracht van een patroon of door de expanderende gassen van een lege patroon. Dergelijke granaten hebben meestal lange, gestroomlijnde lichamen, in tegenstelling tot de ronde vormen van handgranaten. Er zijn ook granaten met een kleine arm in de vorm van kogels, maar met een veel grotere diameter (meestal 40 mm). Deze bevatten hun eigen energiezuinige stuwladingen en worden afgevuurd door speciale grootschalige lanceerinrichtingen vergelijkbaar met jachtgeweren of door lanceerinrichtingen die zijn bevestigd aan infanterie-aanvalsgeweren. Een ander type granaat is de antitankgranaat, die een speciaal explosief met gevormde lading bevat dat zelfs het zware pantser van een tank kan doorboren. Omdat deze meestal worden geleverd door kleine raketten die worden gelanceerd vanuit door de schouder vastgehouden buizen, worden ze gewoonlijk raketgranaten genoemd.