De langste adem - volledige documentaire (Mei 2024)
Henrietta Lacks, geboren Loretta Pleasant, (geboren op 1 augustus 1920, Roanoke, Virginia, VS - overleden op 4 oktober 1951, Baltimore, Maryland), Amerikaanse vrouw bij wie baarmoederhalskankercellen de bron waren van de HeLa-cellijn, onderzoek waaraan heeft bijgedragen tot tal van belangrijke wetenschappelijke vooruitgang.
Quiz
Beroemde Amerikaanse gezichten: feit of fictie?
Clarence Darrow was een beroemde 19e-eeuwse aanklager.
Nadat haar moeder stierf in het kraambed in 1924, verhuisde haar vader met zijn 10 kinderen naar Clover, Virginia, waar hij ze verdeelde onder op te voeden familieleden. Henrietta werd dus opgevoed door haar grootvader, die ook voor een ander kleinkind zorgde, Henrietta's neef David, bekend als Day. Henrietta en Day trouwden op 10 april 1941. Aangemoedigd door een neef verhuisde Day al snel noordwaarts naar Maryland om te werken bij de staalfabriek Sparle Point in Bethlehem Steel, die een hoge vlucht nam met de vraag die door de Tweede Wereldoorlog werd gegenereerd. Kort daarna sloten Henrietta en de kinderen van het paar zich aan bij Day at Turner Station, Maryland, een gemeenschap buiten Baltimore waar veel van de Afro-Amerikaanse staalarbeiders woonden.
Voor haar vijfde zwangerschap had Henrietta een 'knoop' in haar gevoeld, en zorgwekkende bloeding en tekenen van een brok op haar baarmoederhals enkele maanden na de bevalling stuurden Henrietta uiteindelijk naar haar arts. Ze werd doorverwezen naar de afdeling gynaecologie van het Johns Hopkins-ziekenhuis in Baltimore, waar in februari 1951 een biopsie wees op de aanwezigheid van een baarmoederhalstumor die niet was opgemerkt door artsen, zowel bij de geboorte van haar zoon op 19 september 1950, als bij een vervolg. -up onderzoek zes weken later.
After further tests, Henrietta received the first of several radium treatments, the standard of care for the day, which involved stitching small glass tubes of the radioactive metal secured in fabric pouches—called Brack plaques—to the cervix. While performing the procedure, the surgeon extracted two small tissue samples: one from Henrietta’s tumour and one from healthy cervical tissue close by. The samples from Henrietta’s cervix were among many extracted for physician George Gey, the head of tissue culture research at Johns Hopkins, who was searching for an “immortal” cell line for use in cancer research. Unlike previous samples, Henrietta’s cancerous cells—called HeLa, from Henrietta Lacks—not only survived but also multiplied at an extraordinary rate. Henrietta herself was unaware that any sample had been taken; at that time it was not uncommon to study patients and their tissues without their knowledge or consent (see Tuskegee syphilis study).
While her cells thrived, Henrietta declined. By September the cancer had spread throughout her body, and early the following month Henrietta died. However, the HeLa cells, famed for their longevity,continued to thrive in culture long after Henrietta’s death. HeLa became a ubiquitous study material, contributing to the development of drugs for numerous ailments, including polio, Parkinson disease, and leukemia. In spite of this, until the 1970s Henrietta’s role was unknown even to her family. In the 21st century Henrietta’s case was an important component in the debate surrounding informed consent from patients for the extraction and use of cells in research. In 2013 the National Institutes of Health (NIH) granted the Lacks family control over how data on the HeLa cell genome would be used (the genome of a HeLa cell line had been sequenced in full earlier that year). Two members of the Lacks family formed part of the NIH’s HeLa Genome Data Access working group, which reviewed researchers’ applications for access to the HeLa sequence information.
