Jack Beal, (Walter Henry Beal, Jr.), Amerikaanse schilder (geboren 25 juni 1931, Richmond, Va. - stierf 29 augustus 2013, Oneonta, NY), verbeeldde de hedendaagse samenleving in zijn gedetailleerde binnenscènes en inspirerende muurschilderingen door de motieven en stijlen van eerdere schilderkunst. Hij was een van de belangrijkste New Realists, een groep kunstenaars die in de jaren zestig en zeventig abstractie verwierp ten gunste van figuratieve compositie. Beal volgde (1950–53) de afdeling Norfolk (Va.) Van het College of William and Mary (nu Old Dominion University) voordat hij (1953–56) studeerde aan de School of the Art Institute of Chicago. Hij kwam in de jaren zestig voor het eerst op de voorgrond voor zijn naakten, die vaak te zien waren in een dichte achtergrond van felgekleurde stoffen en diepe schaduwen. In de jaren zeventig ontwikkelde zijn werk meer expliciete politieke en maatschappelijke thema's die deden denken aan het sociaal realisme van de jaren dertig, zoals blijkt uit de reeks van vier muurschilderingen die hij schilderde (1974–77) in het hoofdkantoor van het ministerie van arbeid in Washington, DC. De muurschilderingen, getiteld The History of Labor in America, gaven de transformatie weer van het werk in de Amerikaanse koloniën en in de VS gedurende de afgelopen 400 jaar: van kolonisatie in de 17e eeuw tot moderne technologie in de 20e. Die optimistische visie op vooruitgang werd als sentimenteel en didactisch gezien en maakte hem destijds niet populair. Beal installeerde later (1999 en 2003) in het metrosysteem van New York twee muurschilderingen die een moderne Persephone weergeven die respectievelijk afdaalt en stijgt van een treinstation.
