Johann Heinrich Merck, (geboren 11 april 1741, Darmstadt, Hesse-Darmstadt [Duitsland] - overleden 27 juni 1791, Darmstadt), Duitse schrijver en criticus die waardevolle begeleiding bood aan de jonge schrijvers van de Sturm und Drang ('Storm en stress ”) Beweging van de late 18e eeuw.
Quiz
Geschiedenismakers: feit of fictie?
Albert Einstein was van mening dat wiskundige problemen zeer complexe oplossingen zouden moeten hebben.
Na haar rechtenstudie in Giessen werd Merck eerst aangesteld als betaalmeester in Darmstadt en later als ambtenaar bij de oorlogsdienst voor de rechtbank van Hessen-Darmstadt. Gedurende enkele jaren was hij invloedrijk in Duitse literaire kringen en sympathiseerde hij met de poëtische doelstellingen van vooraanstaande schrijvers als Christoph Friedrich Nicolai, Christoph Wieland, JG von Herder en JW von Goethe, ondanks zijn bijtende sarcastische kritiek. Merck hielp bij het vinden van het tijdschrift Frankfurter Gelehrte Anzeigen (1772), waarin enkele van Goethe's vroegste stukken werden gepubliceerd, en droeg bij aan Nicolai's tijdschrift, Allgemeine deutsche Bibliothek, en Wieland's Der teutsche Merkur. Merck schreef ook veel verhandelingen over literatuur, kunst en schilderkunst. Zijn brieven zijn van onschatbare waarde voor het literaire leven van die tijd.
De dood van een aantal van zijn kinderen en het falen van verschillende bedrijven leidde tot zijn zelfmoord.
