Kazuyo Sejima and Ryue Nishizawa, "Architecture is Environment" (Mei 2024)
Kazuyo Sejima en Ryue Nishizawa, (respectievelijk geboren op 29 oktober 1956, Mito, prefectuur Ibaraki, Japan; geboren op 7 februari 1966, prefectuur Kanagawa, Japan), Japanse architecten die als oprichters van de firma SANAA (Sejima en Nishizawa en Associates), ontworpen structuren die bewonderd werden vanwege hun verfijnde eenvoud, ruimtelijke vloeibaarheid en doordachte integratie in hun omgeving. In 2010 ontvingen ze de Pritzker-prijs en werden ze de tweede samenwerking die zo werd geëerd. (De eerste was Jacques Herzog en Pierre de Meuron in 2001.)
Sejima behaalde in 1981 een master in architectuur aan de Japan Women's University. Na in de leer te zijn geweest bij architect Toyo Ito, startte ze in 1987 haar eigen bureau, Kazuyo Sejima and Associates. Nishizawa, een student die ook voor Ito had gewerkt, was een van haar eerste aanstellingen. Het bureau ontwikkelde geleidelijk een nationale reputatie, waarbij Sejima in 1992 de prijs voor Jonge Architect van het Jaar won van het Japanse Instituut voor Architecten. Niet lang daarna zocht Nishizawa, die in 1990 een master in architectuur had behaald aan de Yokohama National University, open zijn eigen praktijk. Sejima haalde hem echter over om bij haar te blijven, en de twee richtten in 1995 SANAA op. Nishizawa startte uiteindelijk twee jaar later zijn eigen bedrijf en Sejima behield het hare, maar beide afzonderlijke kantoren waren gewijd aan kleinschalige projecten,in tegenstelling tot de ambitieuze commissies die door het partnerschap zijn geaccepteerd.
De meeste van de vroege projecten van SANAA bevonden zich in Japan, met name het O-Museum (1995–99), op een berghelling in Nagano. Zoals met veel van het werk van het duo, was het ontwerp van het museum een elegante synthese van het cerebrale en het lyrische, en de nabijheid van hun samenwerking sloot pogingen uit om verantwoordelijkheid voor elk element toe te wijzen. Een andere grote opdracht was het 21st Century Museum of Contemporary Art in Kanazawa (1999-2004), een rond gebouw met een glazen gevel. Het werd geprezen vanwege het panoramische uitzicht op de omliggende stad en vanwege de onconventionele niet-lineaire plattegrond, die bezoekers aanmoedigde om hun eigen willekeurige paden door het museum te creëren. Deze bezorgdheid over het sociale gebruik van een ruimte en het aanpassingspotentieel ervan was een kenmerk van de ontwerpfilosofie van SANAA, en als gevolg daarvanSejima en Nishizawa beschouwden een bouwwerk pas nadat het bewoond was geweest.
In 2001 both Nishizawa and Sejima took up teaching posts, at Yokohama National University and Tokyo’s Keio University, respectively. About this time they also began to concentrate more on international commissions. SANAA’s first completed large-scale project outside Japan was the cubelike Zollverein School of Management and Design (2003–06) in Essen, Germany. It was quickly followed by the Glass Pavilion at the Toledo (Ohio) Museum of Art (2001–06), a minimalist structure that, in its use of curved glass, quietly paid tribute to that city’s industrial history. Other notable international designs include those for the New Museum of Contemporary Art in New York City (2003–07), the De Kunstlinie Theatre and Cultural Centre in Almere, Netherlands (1998–07), and the Rolex Learning Center at the École Polytechnique Fédérale de Lausanne, Switzerland (2005–09). In 2005 the pair was selected to design a new branch of the Louvre Museum in Lens, France; the institution opened in 2012.
