Malaysia Airlines vlucht 370 verdwijning luchtvaartramp [2014]

Malaysia Airlines vlucht 370 verdwijning, ook wel MH370 verdwijning genoemd, verdwijning van een Malaysia Airlines passagiersvliegtuig op 8 maart 2014 tijdens een vlucht van Kuala Lumpur naar Beijing. De verdwijning van de Boeing 777 met 227 passagiers en 12 bemanningsleden aan boord leidde tot een zoekactie die zich uitstrekte van de Indische Oceaan ten westen van Australië tot Centraal-Azië.

Quiz

Reis rond de wereld

De grootste bloem ter wereld draagt ​​de naam van de oprichter van dit land:

Vlucht 370 vertrok om 12:41 uur lokale tijd en bereikte om 01:01 uur een kruishoogte van 10.700 meter (35.000 voet). Het Aircraft Communication Addressing and Reporting System (ACARS), dat gegevens over de prestaties van het vliegtuig uitzond, verstuurde de laatste uitzending om 01:07 uur en werd vervolgens uitgeschakeld. De laatste spraakcommunicatie van de bemanning vond plaats om 1:19 uur en om 1:21 uur werd de transponder van het vliegtuig, die communiceerde met de luchtverkeersleiding, uitgeschakeld, net toen het vliegtuig op het punt stond het Vietnamese luchtruim boven Zuid-China binnen te gaan. Zee. Om 01.30 uur begonnen de Maleisische militaire en civiele radar het vliegtuig te volgen terwijl het zich omdraaide en vervolgens naar het zuidwesten vloog over het Maleisische schiereiland en vervolgens naar het noordwesten over de Straat van Malakka. Om 02.22 uur verloor de Maleisische militaire radar het contact met het vliegtuig over de Andamanse Zee. Een Inmarsat-satelliet in een geostationaire baan boven de Indische Oceaan ontving uursignalen van vlucht 370 en ontdekte het vliegtuig om 8:11 uur voor het laatst.

De eerste zoekopdrachten voor het vliegtuig concentreerden zich op de Zuid-Chinese Zee. Nadat was vastgesteld dat vlucht 370 kort na het uitschakelen van de transponder naar het westen was gedraaid, werden de zoekinspanningen verplaatst naar de Straat van Malakka en de Andamanse Zee. Op 15 maart, een week nadat het vliegtuig was verdwenen, werd het Inmarsat-contact bekendgemaakt. Analyse van het signaal kon het vliegtuig niet nauwkeurig lokaliseren, maar stelde wel vast dat het vliegtuig zich ergens op twee bogen zou kunnen bevinden, een zich uitstrekkend van Java zuidwaarts tot in de Indische Oceaan ten zuidwesten van Australië en de andere zich noordwaarts uitstrekkend over Azië van Vietnam tot Turkmenistan. Het gebied werd vervolgens uitgebreid tot de Indische Oceaan ten zuidwesten van Australië in de zuidelijke boog en Zuidoost-Azië, West-China, het Indiase subcontinent en Centraal-Azië in de noordelijke boog. Op 24 maart maakte de Maleisische premier Najib Razak bekend dat Inmarsat en de UK Air Accidents Investigation Branch (AAIB) op basis van analyse van de eindsignalen hadden geconcludeerd dat de vlucht was neergestort in een afgelegen deel van de Indische Oceaan, 2500 km (1500 mijl) zuidwesten van Australië. Het was dus uiterst onwaarschijnlijk dat iemand aan boord het overleefde.

De zoektocht naar wrakstukken werd bemoeilijkt door de afgelegen locatie van de crashsite. Vanaf 6 april ontdekte een Australisch schip verschillende akoestische pings, mogelijk afkomstig van de vluchtrecorder (of "black box") van de Boeing 777, ongeveer 2.000 km (1.200 mijl) ten noordwesten van Perth, West-Australië. Bij verdere analyse door de AAIB van de Inmarsat-gegevens werd ook om 8:19 uur een gedeeltelijk signaal van het vliegtuig gevonden, in overeenstemming met de locatie van de akoestische pings, waarvan de laatste op 8 april werden gehoord. Als de signalen afkomstig waren van vlucht 370, vluchtrecorder was waarschijnlijk aan het einde van de levensduur van de batterij. Verdere zoekopdrachten werden uitgevoerd met een robotonderzeeër. De pings waren echter over een groot gebied verspreid, de onderzeeër vond geen puin en uit tests bleek dat een defecte kabel in de akoestische apparatuur de pings had kunnen produceren.

In de weken na de verdwijning van vlucht 370 varieerden de theorieën van mechanisch falen tot zelfmoordpiloot. Het verlies van de ACARS- en transpondersignalen leidde tot voortdurende speculatie over een of andere vorm van kaping, maar geen enkele persoon of groep eiste de verantwoordelijkheid op, en het leek onwaarschijnlijk dat kapers het vliegtuig naar de zuidelijke Indische Oceaan zouden hebben gevlogen. Dat de signalen waarschijnlijk binnenin het vliegtuig waren uitgeschakeld, duidde op zelfmoord door een van de bemanningsleden, maar er werd niets verdachts gevonden in het gedrag van de kapitein, de eerste officier of het cabinepersoneel voorafgaand aan de vlucht.

Het eerste stuk puin werd pas op 29 juli 2015 gevonden, toen de rechtse flaperon werd ontdekt op een strand op het Franse eiland Réunion, ongeveer 3700 km (2300 mijl) ten westen van het gebied van de Indische Oceaan dat werd gezocht door Australische autoriteiten. In de loop van anderhalf jaar werden nog 26 stukjes puin gevonden aan de oevers van Tanzania, Mozambique, Zuid-Afrika, Madagaskar en Mauritius. Van drie van de 27 stukken werd vastgesteld dat ze afkomstig waren van vlucht 370 en 17 vermoedelijk uit het vliegtuig. Twee stukken kwamen uit het interieur van de cabine, wat suggereert dat het vliegtuig was opgebroken, maar of het vliegtuig in de lucht was gebroken of bij een botsing met de oceaan, kon niet worden vastgesteld. Een studie van de Réunion-vleugelflapon en een stuk van de rechtervleugel die in Tanzania werd gevonden, toonde aan dat het vliegtuig geen gecontroleerde afdaling had ondergaan; dat wil zeggen, het vliegtuig was niet naar een waterlanding geleid. De puinlocaties werden gebruikt om het zoekgebied in de Indische Oceaan te verkleinen, aangezien het onwaarschijnlijk was dat sommige mogelijke crashlocaties puin zouden produceren dat naar Afrika zou zijn afgedreven.

De regeringen van Maleisië, Australië en China hebben de zoektocht naar vlucht 370 in januari 2017 stopgezet. Een Amerikaans bedrijf, Ocean Infinity, kreeg van de Maleisische regering toestemming om door te gaan met zoeken tot mei 2017, toen het Maleisische ministerie van Transport aankondigde dat het zou bellen van die zoektocht. In juli 2018 bracht de Maleisische regering haar eindverslag uit over de verdwijning van vlucht 370. Mechanische storingen werden uiterst onwaarschijnlijk geacht en "de verandering in het vliegpad was waarschijnlijk het gevolg van handmatige invoer", maar de onderzoekers konden niet vaststellen waarom vlucht 370 verdween.