Michael Steele Amerikaanse politicus

Michael Steele, voluit Michael Stephen Steele, (geboren 19 oktober 1958, luchtmachtbasis Andrews, Prince George's county, Maryland, VS), Amerikaanse politicus, de eerste Afro-Amerikaan die dienst deed als voorzitter van het Republikeinse Nationale Comité (RNC; 2009 –2011).

Quiz

Beroemde Amerikaanse gezichten: feit of fictie?

Helen Keller heeft nooit leren praten.

Steele studeerde aan de Johns Hopkins University, waar hij een BA (1981) in internationale betrekkingen behaalde. Als vrome rooms-katholiek studeerde hij enkele jaren voor het priesterschap aan een seminarie verbonden aan de Villanova University in Villanova, Pennsylvania, voordat hij zich inschreef aan het Georgetown University Law Center in Washington, DC. Na het behalen van een JD (1991) bleef Steele in Washington en oefende hij uit internationaal recht voor zes jaar bij Cleary, Gottlieb, Steen & Hamilton. In 1997 verliet hij die firma om raad te worden voor een onroerendgoedbedrijf in Virginia.

Hoewel Steele als democraat werd opgevoed, wendde hij zich als volwassene tot de Republikeinse Partij, een verandering die hij later toeschreef aan de weigering van zijn weduwe om bijstand aan te vragen en zijn geloof in Republikeinse Pres. De filosofie van Ronald Reagan over zelfredzaamheid. In 1994 werd Steele voorzitter van het Centraal Comité van de Republikeinse Partij van de Prins George's County. Hij verliet die post in 2000 om het Centraal Comité van de Republikeinse Partij van Maryland te leiden. In 2002 koos de Republikeinse gouverneurskandidaat van Maryland, Robert Ehrlich, hem als kandidaat voor de gezaghebber van de partij. Hoewel de democratische kiezers in Maryland veel groter waren dan de Republikeinen, eisten Ehrlich en Steele een nipte verkiezingsoverwinning, en Steele werd de eerste Afro-Amerikaan die daar een staatsbestuur won, van 2003 tot 2007. In november 2006 was Steele de Republikeinse kandidaat voor de Amerikaanse Senaat, maar hij verloor ruimschoots van democraat Ben Cardin. De volgende februari werd hij voorzitter van GOPAC, een conservatief republikeins politiek actiecomité dat onder leiding stond (1986-1995) van de republikeinse vertegenwoordiger Newt Gingrich.

Na de verkiezing op 4 november 2008 van democraat Barack Obama als de eerste Afro-Amerikaanse Amerikaanse president, kwam de RNC-voorzitter vacant en werd Steele aangemoedigd om voor de post te lopen. Veel commentatoren waren van mening dat Steele de partij nieuw leven zou kunnen inblazen, Obama's charismatische aantrekkingskracht op gematigden zou kunnen tegengaan en de partij zou kunnen helpen contact te leggen met Afro-Amerikanen. Op 30 januari 2009 werd Steele verkozen tot voorzitter van de RNC en werd hij de eerste Afro-Amerikaan die in de functie diende. De verkiezing van Steele, die plaatsvond na zes stemrondes, kwam tot stand nadat de voormalige staatssecretaris van Ohio, Kenneth Blackwell (een andere Afro-Amerikaanse kandidaat voor het voorzitterschap), zich terugtrok voor de vijfde stemming en Steele steunde, die uiteindelijk de voorzitter van de South Carolina Republikeinse Partij Katon Dawson 91 versloeg. –77.

Kort na zijn overwinning riep Steele op tot een Republikeinse make-over om de aantrekkingskracht van de GOP op "hiphop-omgevingen in de voorsteden" uit te breiden. Tijdens zijn ambtstermijn als RNC-voorzitter verwierf Steele de reputatie controversiële opmerkingen te maken. Hij raakte al snel betrokken bij een imbroglio met de conservatieve basis van de partij. In reactie op de opmerking dat Rush Limbaugh, een zeer invloedrijke presentator van een radio-talkshow, "de de facto leider van de Republikeinse Partij" was, verwierp Steele Limbaugh als entertainer en verklaarde dat hij (Steele) "de de facto leider" was. Steele keerde echter snel terug van zijn opmerkingen, verontschuldigde zich voor Limbaugh en noemde hem een ​​'nationale conservatieve leider'. Tijdens een bijzonder bittere speciale verkiezing in New York in 2009 bekritiseerde Steele andere Republikeinen, waaronder Sarah Palin, de vice-presidentskandidaat van de partij in 2008, die eerder een kandidaat van de Conservatieve Partij had onderschreven dan de Republikeinse vaandeldrager. Steele zei: "Als je niet in de wijk woont, stem je daar niet, je mening maakt eigenlijk niet zoveel uit." In januari 2010 maakte Steele Republikeinse congresleden van streek toen hij suggereerde dat de partij bij de tussentijdse verkiezingen van dat jaar de controle over de Tweede Kamer niet zou kunnen winnen. In juli kreeg Steele te maken met ontslag van veel prominente Republikeinen na onjuiste opmerkingen die hij maakte dat de oorlog in Afghanistan "een oorlog van Obama's keuze" was en dat het "niet iets was dat de Verenigde Staten actief hadden vervolgd of wilden aangaan.""

Steele riep ook controverse op toen bleek dat hij hoge sprekerskosten van organisaties had aanvaard, een praktijk die door verschillende voormalige partijleiders werd bekritiseerd. Zijn verklaringen en zijn introductie van een plan voor gezondheidszorg zonder overleg met de Republikeinse congresleiders brachten sommige Republikeinen ertoe hem te vragen zich niet te mengen in beleidskwesties. Toch was Steele, als hoofd van de RNC, behulpzaam bij het leiden van de Republikeinse oppositie tegen Obama en volgde een conservatieve agenda over een reeks kwesties, waaronder abortus, homorechten, opwarming van de aarde en gezondheidszorg. Zijn aanpak van de bestrijding van de administratie werd samengevat in Right Now: A 12-Step Program for Defeating the Obama Agenda (2010).

Hoewel de Republikeinen tijdens de tussentijdse verkiezingen van november 2010 indrukwekkende winsten boekten, bleef de populariteit van Steele afnemen. Hij liep in januari 2011 voor een tweede termijn als voorzitter, maar trok zich na de vierde stemronde terug uit de stelling, waarin hij verklaarde dat de Republikeinse Partij had aangegeven dat zij klaar was voor een nieuwe richting. Later dat jaar werd Steele politiek analist bij het televisienieuwsnetwerk MSNBC. In 2018 werd hij faculteitsmedewerker aan het Watson Institute for International and Public Affairs van Brown University.