De 50 staten van de Verenigde Staten (Mei 2024)
Mississippi, deelstaat van de Verenigde Staten van Amerika. De naam is afgeleid van een Indiaans woord dat 'grote wateren' of 'vader van wateren' betekent. Mississippi werd de 18e staat van de vakbond in 1817. Jackson is de hoofdstad van de staat.
Mississippi is kleiner dan de meeste Amerikaanse staten en wordt in het noorden begrensd door Tennessee, in het oosten door Alabama, in het zuiden door Louisiana en de Golf van Mexico en in het westen door Louisiana en Arkansas. Mississippi is van nature zeer geschikt voor landbouw; de bodem is rijk en diep en het landschap is doorspekt met vele rivieren. Tot het midden van de 20e eeuw werkte de dominantie van een landelijke, ongehaaste levensstijl over het algemeen in het voordeel van de staat. Deze manier van leven manifesteerde zich gedeeltelijk in een cultuur van heiden, waarvan de erfenis nog steeds duidelijk is in de vele historische herenhuizen in oude steden als Columbus, Biloxi, Natchez, Vicksburg en Holly Springs.
Met de toenemende verstedelijking en industrialisatie werd de ontspannen benadering van het leven op vele manieren een belemmering voor de economische en sociale ontwikkeling van Mississippi. Decennia lang hebben een ongewoon grote afhankelijke bevolking, een overwegend agrarische economie en een heersende weerstand tegen verandering het inkomen per inwoner van Mississippi laag gehouden en voor veel gezinnen een ontoereikende levensstandaard gecreëerd. Bovendien was de staat het toneel van intense interraciale conflicten, die centraal stonden tijdens de burgerrechtenbeweging van het midden van de 20e eeuw. In het begin van de 21e eeuw woonde ongeveer de helft van alle Mississippianen nog op het platteland - hoewel niet noodzakelijkerwijs op boerderijen - en de staat bleef laag staan in veel economische indexen. Gebied 48.441 vierkante mijl (125.460 vierkante km). Bevolking (2010) 2.967.297; (Schatting 2019) 2.976.149.
Land
Mississippi is een laaggelegen staat, het hoogste punt bereikt slechts ongeveer 240 meter boven zeeniveau. Met uitzondering van de heuvelachtige noordoostelijke hoek, ligt Mississippi volledig binnen het oostelijke golfsegment van de bredere fysiografische regio Coastal Plain. Het heeft over het algemeen lage topografische hoogten en uitgestrekte moerassige stukken land. De belangrijkste bodemgebieden omvatten heuvels, vlaktes, weilanden, laaglanden van rivieren en dennenbossen.
Opluchting en bodems
In het noordwestelijke deel van de staat is de grote vruchtbare halve maan genaamd de Delta de oude uiterwaarden van de rivieren Yazoo en Mississippi, die zo'n 16.200 vierkante mijl (16.200 vierkante km) zwarte alluviale grond van enkele meters diep omvatten. Eens onderhevig aan rampzalige overstromingen, wordt het land nu beschermd door dijk- en reservoirsystemen.
Aan de oostelijke rand van de Delta liggen de loess-kliffen, die het begin van de hooglanden markeren. Aan de westelijke rand van de Delta loopt een zeer vruchtbare laagvlakte parallel aan de Mississippi-rivier van Vicksburg, in het zuiden tot aan de grens met Louisiana. Een bruine leemband van verschillende breedte strekt zich uit van Tennessee tot Louisiana. Het grootste deel van het zuiden van Mississippi ligt in het zacht glooiende Piney Woods. Het kustgebied, ook wel de Coastal Meadows of Terrace genoemd, grenst aan de Golf van Mexico. De bodem van deze regio is zanderig en niet geschikt voor gewassen.
Langs de noordelijke rand van de Piney Woods ligt de smalle Central Prairie, gescheiden van de Black Prairie door een deel van heuvels en bossen. De twee prairies, met vruchtbare zwarte grond die uitstekend geschikt is voor vele soorten landbouw, waren ooit de locatie van grote katoenplantages. Ten oosten van de Black Prairie, in het uiterste noordoosten, liggen de Tennessee Hills. Deze heuvels buigen tussen Tennessee en Alabama en vormen het enige gebied in Mississippi waar het terrein doet denken aan de bergen in het zuidoosten van de Verenigde Staten.
Ten westen van de Black Prairie strekt zich een ander hooglandgebied uit, de Pontotoc Ridge, ten zuiden van de grens met Tennessee. Deze bergkam, gemiddeld 120 tot 180 meter boven zeeniveau, is een van de meest onderscheidende kenmerken van de staat. De vruchtbare zandige leem is uitstekend geschikt voor boomgaarden. Een laaggelegen smal gebied genaamd Flatwoods loopt langs de westelijke randen van de Pontotoc Ridge en de Black Prairie. De zware kleigronden lopen slecht af en het gebied heeft nooit een welvarende economie ontwikkeld. De North Central Hills strekken zich uit door het noorden en het centrum van Mississippi en oostwaarts naar Alabama. Hun rode kleigrond ondersteunt kleine boerderijen. Voordat wetenschappelijke landbouwmethoden algemeen werden toegepast, raakte erosie grote stukken land in deze heuvels kwijt.
Drainage
Mississippi heeft veel rivieren, kreken, baaien en andere natuurlijke afwateringsnetwerken. De belangrijkste riviersystemen van de staat zijn de Tombigbee, nu samen met de Tennessee om de Tennessee-Tombigbee Waterway te vormen, die de Tennessee River met de Golf van Mexico verbindt; de Pascagoula in het zuidoosten; de parel in het zuid-centrale deel; en de Mississippi en haar zijrivieren, met name de Yazoo en de Big Black, in het westen. Deze stromen stromen allemaal in de golf, direct of via de Mississippi en andere rivieren.
Klimaat
De locatie van Mississippi schenkt het een gunstig klimaat voor de landbouw. Het groeiseizoen is lang (vrijwel het hele jaar door aan de kust), er is overvloedige neerslag en extreme temperaturen zijn ongebruikelijk. De zomers zijn warm, met dagelijkse temperaturen die typisch stijgen van de bovenste 60 ° F (ongeveer 20 ° C) tot de lage 90 ° F (ongeveer 33 ° C) in juli en augustus. De heldere, heldere dagen in de herfst hebben de minste neerslag en worden door velen beschouwd als de aangenaamste van het jaar. Dagelijkse temperaturen in januari variëren over het algemeen van de lage 30s F (ongeveer 0 ° C) tot het midden van de jaren 50 F (ongeveer 12 ° C). Sneeuwval is zeldzaam maar komt wel voor. De jaarlijkse neerslag van de staat is gemiddeld meer dan 50 inch (1270 mm), afhankelijk van de regio. Het kustgebied is van juni tot oktober onderhevig aan tropische cyclonen (orkanen); in 2005 werden de steden Gulfport en Biloxi zwaar beschadigd door de orkaan Katrina, een van de sterkste Atlantische stormen die ooit zijn opgetekend.
