ONGELUK MET NIEUWE MEGA SCHOMMEL ⚠️l HET WATERPARK #8 (Mei 2024)
New jack swing (ook bekend als swingbeat) was de meest pop-georiënteerde rhythm-and-blues-muziek sinds Motown uit de jaren 60. De artiesten waren ongegeneerde entertainers, vrij van artistieke pretenties; de songwriters en producers waren commerciële professionals. De makers van nieuwe jack swing, die de mode voor het samplen uit de weg gingen (met geluiden en muziek van andere opnames), ontdekten hun ritmes op de nieuw beschikbare SP1200- en 808-drummachines (die al door hiphopproducenten werden gebruikt). Ze legden een indringende beat onder lichte melodielijnen en duidelijk uitgesproken vocalen. In tegenstelling tot de sex-and-drugs-and-guns-berichten van gangsta rap, was dit muziek die de industrie het liefst promootte als de Sound of Young Black America.
De belangrijkste producers waren LA, Babyface en Teddy Riley, die romantische liedjes voor de dansvloer maakten. LA (Antonio Reid, wiens bijnaam was afgeleid van zijn trouw aan het honkbalteam Los Angeles Dodgers) en Babyface (jeugdig uitziende Kenneth Edmonds) waren lid van de Deele, een groep gevestigd in Cincinnati, Ohio, voordat ze schrijver-producenten werden. Hun miljoen verkochte hits voor Bobby Brown in 1988 ("Don't Be Cruel" en "My Prerogative") leidden tot samenwerking met Paula Abdul, Whitney Houston en Boyz II Men. Begin jaren negentig verhuisde het duo naar Atlanta, Georgia, waar hun LaFace-label souldiva Toni Braxton en het vrouwelijke trio TLC lanceerde. Geboren in het district Harlem in New York City en beïnvloed door de Gap Band, verhuisde Riley van het optreden met de band Guy naar het produceren voor Brown, Michael Jackson en zijn eigen groep, Blackstreet, materiaal dat directer seksueel was dan dat van LA en Babyface.
