Peter Arnold Rona, Amerikaanse oceanograaf (geboren 17 augustus 1934, Trenton, NJ - overleden 20 februari 2014, Plainsboro, NJ), was de leider van een onderzoeksteam dat de diepe Atlantische zeebodem in kaart bracht voor de National Oceanographic and Atmospheric Administration (NOAA) toen hij en zijn collega's (1985) een enorm onderzees hydrothermisch veld “warmwaterbronnen” en ecosysteem ontdekten dat niet alleen onderdak bood aan gemeenschappen van warmteminnende organismen en diersoorten (waarvan de meeste voorheen onbekend waren voor wetenschappers), maar ook een schat aan kostbare metalen, waaronder goud en zilver, gewaardeerd in de triljoenen dollars. Hun bevindingen, in een vulkanisch gebied onder water genaamd de Mid-Atlantic Ridge, leidden ook tot de ontwikkeling van de IMAX-documentaire film Volcanoes of the Deep Sea (2003), die Rona's zoektocht naar het ongrijpbare Paleodictyon nodosum, een van de oudste levende fossielen, benadrukte.. Rona behaalde een MS (1957) en een Ph.D. (1967) in mariene geologie en geofysica van de Yale University. Hij begon begin jaren zestig wetenschappelijke verkenningen uit te voeren om de aardkorst onder de zee te bestuderen en dook in diepzee-onderzeeër-onderzoeksschepen. Na 25 jaar bij NOAA te hebben gewerkt, trad hij toe tot (1994) Rutgers University, New Brunswick, NJ, waar hij op het moment van zijn overlijden werkzaam was als hoogleraar aard- en planeetwetenschappen. Rona schreef honderden kranten en vijf boeken
